.
.آدمها را وزن کن
.و یادت باشد
.برخی چه وزنشان کم باشد یا زیاد
.پوچ و خالی اند
.از شعور و درک
.و بعضی مثل خودت
.سنگین از معرفت وغیرت...

بعد از تو
دیگر شعرهایم شبیه شعر نیست
قافیه ها باخته اند
قالب تهی شده است
وزنشان کم و زیاد میشود
با این وجود
تا آخر دنیا شعر خواهم گفت
آخر قرار شده

خدا تو را ردیف کند.

(شهریار شفیعی)

آدمها را وزن کن
و یادت باشد

برخی چه وزنشان کم باشد

یا زیاد ،
پوچ و خالی اند از
شعور و درک

و بعضیها مثل خودت سنگین
از معرفت و غیرتند

دلم برای دخترانه های وجودم تنگ شده
.
برای شیطنتـــــــ های بی وقفه،بی خیالی هر روزه،
.
ناز و کرشمه ی من و آیینه،خنده های بلنــــد و بی دلیل،
.
برای آن احساساتــــــــ مهار نشدنی…

.
.
حالا اما… دخترکــــــــــ حساس و نازک نارنجی درونم
چه بی هوا این همه بزرگـــــــ شده..
.
چه قدی کشیده طاقتم… ضرب آهنگ قلبـــ♥ـــــم
چه آرام و منطقی میزند…!
.
چه شیشه ای بودم روزی، حالا اما به سختـــــــ شدن
هم رضا نمیدهم،به سنگـــــــ شدن می اندیشم
اینگونه اطمینانش بیشتــر است!!!
.
جای بستنی یخی های دوران کودکی ام را
قهوه های تلــــخ و پر سکوتــــــــ امروز گرفته است.
.

.
این روز ها لحن حرف هایم آنقــــــدر جدی شده
که خودم هم از خودم حسابـــــــ میبرم…
.
در اوج شادی هم قهقهه سر نمیدهم و به لبخندی
اکتفا میکنم…چه پیشوند عجیبی است کلمه ی خانــم،
.
همین که پیش اسمت می نشیند تمام
سرخوشی و بی خیالیت را از تـــو میگیرد
.
و به جایش وزنه ی وقـــــار و متانتــــــــ را
روی شانه ات میگذارد،نه اینکه این ها بد باشد،
.
نه، فقط خدا کند وزنشان آنقـــــدر سنگین نشود
.
که دخترکـــــ حساس و شیرین درونم
زیر سنگی بمیرد

دلم برای دخترانه های وجودم تنگ شده
برای شیطنت های بی وقفه،بی خیالی هر روزه،
ناز و کرشمه ی من وآیینه
خنده های بلندو بی دلیل،
برای آن احساسات مهار نشدنی…
حالا اما…
دخترک حساس و نازک نارنجی درونم
چه بی هوا این همه بزرگ شده..
چه قدی کشیده طاقتم..
ضرب آهنگ قلبم چه آرام و منطقی میزند…!
چه شیشه ای بودم روزی،
حالا اما به سخت شدن هم رضا نمیدهم،
به سنگ شدن می اندیشم
اینگونه اطمینانش بیشتر است!!!
جای بستنی یخی های دوران کودکی ام را قهوه های تلخ و پر سکوت امروز گرفته است.
این روز ها لحن حرف هایم آنقدر جدی شده که خودم هم از خودم حساب میبرم…
در اوج شادی هم قهقهه سر نمیدهم و به لبخندی اکتفا میکنم…
چه پیشوند عجیبی است کلمه ی خانم…
همین که پیش اسمت می نشیند تمام سرخوشی و بی خیالیت را از تو میگیرد
و به جایش ..
وزنه ی وقار و متانت را روی شانه ات میگذارد،
نه اینکه این ها بد باشد،
نه ..
فقط خدا کند وزنشان آنقدر سنگین نشود
که دخترک حساس و شیرین درونم
زیر سنگینی اش

.
.
ایــــن فوق العادست یعنـــــــــــے
.
.
.
.
دلم برای دخترانه های وجودم تنگ شده،
برای شیطنت های بی وقفه
بیخیالی های هر روزه،
ناز و کرشمه های من و آینه،
خنده های بلند و بی دلیل
برای ان احساسات مهار نشدنی
حالا اما،
دخترک حساس و نازک نارنجی درونم،چه بی هوا این همه بزرگ شده،
چه قدی کشیده طاقتم!
ضرباهنگ قلبم چه ارام و منطقی میزند!
چه شیشه ای بودم روزی،
اما حالا به سخت شدن هم رضا نمیدهم،
به سنگ شدن می اندیشم،
اینگونه اطمینانش بیشتر است،
جای بستنی یخی های دوران کودکی ام را،
چای های تلخ و پر سکوت امروز گرفته است،
این روزها لحن حرفهایم اینقدر جدی است،
که خودم هم از خودم حساب می برم.....
در اوج شادی هم قهقهه سر نمی دهم و تنها به لبخندی اکتفا می کنم!
چه پیشوند عجیبی است کلمه خانم!!!!!!
همین که پیش اسمت مینشیند،
تمامی سر خوشی و بی خیالیت را از تو می گیرد،
و به جایش وزنه وقار و متانت را
روی شانه هابت می گذارد!
نه اینکه تمامی اینها بد باشد،نه!
فقط خدا کند،
وزنشان انقدر سنگین نشود که دخترک حساس و شیرین درونم،
زیر سنگینی ان بمیرد!
.
"تهمینه میلانی"
.
.

آدمها چه موجودات دلگیری هستند

وقتی سوزنشان را نخ میکنی ،

برایت دروغ می بافند !