ولی واقعا دلخوشی های کوچیک
رو باید چسبید
تو دنیایی که نمیدونیم
زندگی ما رو به کجاها می‌بره .

‏یه وقتایی چیزایی که دو دستی چسبیده بودی رو خودت دو دستی تحویل می‌دی، بحث بحثِ ارزشه.

کم پیدا باشید
به زندگیتون برسید
آدما سودی براتون ندارن
بچسبید به خودتون...

از من میشنوین بچسبین به همون که الان باهاشین، رابطه‌تون رو بهتر کنین چون وقتی جدا شی نه حال آشنایی دوباره داری، نه آدم بهتر پیدا میکنی.

هنوز با هم کل‌ کل میکنید؟ ‏هنوز واستون مهمه آخرین‌ بار کی پیام داده؟ ‏هنوز شک دارید بهش بگید دوستش دارید؟ ‏هنوز واسه یه اشتباه کوچیک، واسه یه سوتفاهم ساده، از آدم‌های زندگیتون میگذرید؟ ‏بابا مگه از فردا خبر دارین؟ داریم یکی‌ یکی‌ تموم میشیم، ‏بچسبید به اندک آدم‌هایی که واستون باقی موندن.

خیلی ساده بخوام بگم؛ راز بهبودی اینه‌که چشماتو باز کنی‌ و ببینی اون چیه که به‌هیچ‌وجه برات مفید نیست اما همچنان اصرار داری دو دستی بچسبی بهش؟ دست‌هات رو آزاد کن و همون چیز رو پشت سرت جا بذار.
و البته؛ کاش انجام دادنش‌هم همینجوری به آسونی گفتنش بود. اما تقریبا هیچ‌چیز آسون نیست.

یه وقت‌هایی چیزهایی که دو دستی چسبیده بودی رو خودت دو دستی تحویل میدی، بحث بحثه ارزش و زمانه.

یه وقتایی چیزایی که دو دستی چسبیده بودی رو خودت دو دستی تحویل میدی...
بحث بحثِ ارزش و زمانِ ...🤌

من معتقدم صدا زدن آدم‌ها با اسم شناسنامه‌هایشان کار چندان دلچسبی نیست! این اسم‌ها را دیگران انتخاب کرده‌اند!
باید ویژگی‌های آدم‌ها را فهمید و بعد جور متفاوتی صدایشان زد!
مثلا من تو را "التیام" صدا میزنم

‏رک بخوام بگم، با همه دوست نشید، فکر نکنید همه دوستتونن!
فکر نکنید تو عصر معاشرت، معاشرت با همه هیچ ضرری نداره،
فکر نکنید تعداد دوست های زیاد، شما رو آدم خوشحال تری میکنه!
بچسبید به همون دوتا دوستی که بهش اعتماد دارید. الان نفهمید چندسال دیگه به بدترین روش میفهمید!