من شانه شدم تا تو بباری غم خود را...
آن وقت که من گریه شدم شانه شدی تو؟!

.

حتی اگر
باران بشوی
و بخواهی عاشقانه بباری

هستند کسانی که
چتر به دست می‏گیرند
و تو را
نمی‏ خواهند ...

آی ای ابر!
ای صبر!
بر من امشب مورب ببارید
اتفاق من افتاد
          ای‌ داد!

وقتی ڪسے را ڪه نداری ، دوست داری
با عشق داری روی خود پا مے‌گذاری

وقتی بجای "من" ، ضمیرت مےشود "تو"
از "تو" برایت مانده یڪ "او" یادگاری

وقتی ڪه غیراز خاطراتی گنگ و مبهم
چیزی نداری ڪه نداری ڪه نداری...

وقتی هوایت ابری است و بغض داری
تا شانه می‌بینی هوس داری بباری

" همیشه باید یک کسی باشد که حتی اگر به جای کلمات فقط سه نقطه گذاشتی در یک صفحه سفید ،

بدانی که می داند یعنی چه ! . . .
همیشه باید کسی باشد ! تا بغض هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد !
باید کسی باشد که وقتی صدایت لرزید ! بفهمد !
که اگر سکوت کردی بفهمد ! باید کسی باشد !
که اگر بهانه گیر شدی ! بفهمد !
باید کسی باشد که اگر سردرد را بهانه آوردی برای رفتن ! نبودن ! بفهمد !
باید کسی باشد که اگر حرف های بی معنی زدی بفهمد !
باید کسی باشد بفهمد که درد داری ! که زندگی درد دارد ! بفهمد که دلگیری ! بفهمد که دلت برای چیزهای
کوچک تنگ شده !!!
همیشه باید کسی باشه که وقتی دلت گرفت سرتو بزاری رو شونش تا میتونی بباری
ولی نیست . . . .

گاهی چتر را
باید دست باران داد
روی سر خودش بگیرد
و ما جایش بباریم

گاهی چتر را

باید دست باران داد

روی سر خودش بگیرد

و ما جایش بباریم

باز باران با ترانه
میخورد بر بام خانه
یادم آمد کربلا را،
دشت پرشور و بلا را،
گردش یک ظهر غمگین،
گرم و خونین،
لرزش طفلان نالان،
زیر تیغ و نیزه ها را،
با صدای گریه های کودکانه
وندرین صحرای سوزان،
میدود طفلی سه ساله
پر زناله ، دلشکسته ، پای خسته
باز باران ، قطره قطره،
میچکد از چوب محمل،
آخ باران
کی بباری برتن عطشان یاران
ترکنند از آن گلو را
آخ باران .. آخ باران

زیر باران بیا قدم بزنیم
حرف نشنیده ای به هم بزنیم

نو بگوییم و نو بیندیشیم
عادت کهنه را به هم بزنیم

و ز باران،
کمی بیاموزیم
که بباریم و حرف کم بزنیم ...

وقتی کسی را که نداری دوست داری
با عشق داری روی خود، پا می‌گذاری

وقتی به جای "من"، ضمیرت می‌شود "تو"
از "تو" برایت مانده یک "او" یادگاری...

وقتی که غیر از خاطراتی گنگ و مبهم
چیزی نداری که نداری که نداری...

وقتی هوایت ابری است و بغض داری
تا شانه می‌بینی هوس داری بباری...

وقتی برای زندگی یک راه داری
از راه سهمت می‌شود چشم انتظاری...

وقتی که هی نه می‌شود، نه می‌شود، نه...
وقتی که آری بوده، آری بوده، آری...

وقتی نمی‌خواهی که تنهایی بمیری
امّا در آغوش خدا هم بی قراری...

وقتی بمیری پیش از آن که مرده باشی
باید به قدر زندگی طاقت بیاری