کاش آدما دو تا گزینه داشتن .
یکی گزینه ی | تنظیم شدت وابستگی | و دومی | تنظیم شدت ماندگاری |
اولای آشنایی ، میدیدی شدت ماندگاری شون باهات چقدره تا شدت وابستگی رو به صفر برسونی ..

اشک‌هام باعث‌ شدن جایی باشم که لبخندهام نتونستن برسوننم.

یکی از بدترین عادت‌های من اینه که به دیگران اهمیت می‌دم، حتی اگر بارها و بارها بهم آسیب برسونن.

توقع‌تون رو از آدم‌ها به صفر برسونید. توقع که کم باشه فقط به خودتون و توانایی‌هاتون تکیه می‌کنید، انتظار ندارید دست غیبی برسه و ناجی بشه.

چقدر دلم می‌خواد بهش بگم از اینکه مجبورم توی جلسات تراپی درمورد تو حرف بزنم ناراحتم. از اینکه خیلی دست و پا زدم تا صادقانه بهت نزدیک باشم، بدون اینکه دلم بخواد ذره‌ای بهم منفعتی برسونی و چقدر از اینکه دیدم با آدم‌های دیگه خوب بودی، دوست بودی و با من نه، ضربه خوردم.

گاهی اوقات آدم از دوستی نه نصیحت می‌خواد، نه توصیه، نه راهنمایی و نه حتی حمایت.
صرفاً “همراهی” می‌خواد و همراهی.
اگر این رو تونستی به انجام برسونی می‌تونی به خودت بگی دوست.
وگرنه که با سرزنشگر بیرونی تفاوتی نداری.

Be careful who you give your heart to. Because when you give your heart to someone, you also give them the power to hurt you.

مراقب باش دلتو به چه کسی میدی.
چون وقتی قلبتو به کسی می سپاری،
بهش قدرتی میدی که میتونه بهت آسیب برسونه .

انقدر از آدم‌ها ناامید میشی که یاد بگیری توقعت رو به صفر برسونی.

حیفه آخه...
چجوری دلتون میاد آدمی که اون همه دوستون داره رو به نقطه‌ای برسونید که بابت دوست داشتن‌تون به خودش احساس بدی پیدا کنه؟

01:01

ولی یه شبایی تو زندگی هست که اگه به صبح برسونیش، میتونی
مطمئن باشی تو زندگیت از پس خیلی چیزا برمیای :)

03/06/03