ماندن همیشه خوب نیست

رفتن هم همیشه بد نیست

گاهی رفتن بهتر است...گاهی باید رفت...

باید رفت تا بعضی چیز ها بماند....

اگر نروی هر انچه ماندنیست خواهد رفت

اگر بروی شاید با دل پر بروی و اگر بمانی با دست خالی خواهی ماند

گاهی باید رفت و بعضی چیزها که بردنی ست با خود برد

مثل یاد،مثل خاطره ،مثل غرور...

و آنچه ماندنیست را جا گذاشت،مثل یاد،مثل خاطره،مثل لبخند...

رفتنت ماندنی می شود وقتی که باید بروی،بروی

و ماندنت رفتنی میشود وقتی که نباید بمانی بمانی

برو و بگذار چیزی از تو بماند که نبودنت را گرانبها کند

برو و بگذار پیش از اینکه رفتنت دردی بر دلی بنشاند،خاطره ای پر حسرت شود

برو و نگذار ماندنت باری بشود بر دوش دل کسی که شکستن غرورت برایش

از شکستن سکوت آسانتر باشد

عشقت را بردار و برو.خوب برو. زیبا برو....

سر به زیر برو هر چند با اندوه با لبخندی بر لب برو، هر چند باری سنگین بر دل و بر دوش شاد برو

شاد از این باش که اگر ترا نشناخت،عشق شناخت

برو و بدان هر جا بروی دست عشق را بر شانه ی خود حس خواهی کرد

نگاهت عاشقانه خواهد شد و صدایت آشنا

وقار را در گام هایت می توان دید و اندوهی عارفانه را در لبخندت

همه ی اینها از آن است که عشق قلب ترا ماُمنی برای بیتوته ی خویش یافته است

و همراهت خواهد ماند تا محضر حضرت دوست

آنکه می ماند اسیر عادت و خویشتن خواهی میشود

ذائقه ی جانش تلخ میشود از شور و شیرین های زود گذر و غبار مینشیند بر آینه ی روحش

رفتن همیشه بد نیست

آنگونه باید بروی که دیده شوی و حضورت مثل لمس بال یک پروانه حس شود

آنگونه برو که هیچ نگاهی نتواند ترا انکار کند و هیچ دلی نتواند...

برو،فقط برو...

وقتی بروی همه چیزهایی که باید بیاید می آید...

انتظار را از کوچه های بن بست بیاموز که دلخوش به تماشای هیچ رهگذری نیستند !
چشم به راه آمدن کسی می نشینند که اگر بیاید ، ماندنیست …