کاش دایناسور بودم؛ بزرگ، زیبا و منقرض.

بعضیا جوری بی‌رحمانه حرف میزنن که انگار اصن قلب ندارن، آدم نمیتونه باور کنه ذره‌ای احساسات تو وجود ایناست.

تو منو فراموش کردی؛ یجوری که انگار من ناهار هفته‌ی پیشت بودم، یا یکی از همکلاسی های کلاس اولت که باهاش زیاد حرف نمیزدی، مثل اسم یه شخصیت تو سریالی که چند سال پیش دیدی؛ تو منو فراموش کردی خیلی راحت و ایناس که منو اذیت میکنه:)

نسلشون منقرض شده، دایناسورا رو نمی‌گم، صحبت سر آدمای اصیلِ، اونایی که تموم خوبیای عالمو آدمو دارن‌و هرچی بهشون بدی می‌کنیم، واسمون خم به ابرو نمیارن، اونایی که حضورشون رو تو بزنگاه های زندگیمون حس کردیم، اما اونقدر قدرشون‌و ندونستیم تا کم کم خودشون رو ازمون گرفتن که نفهمیم کی و کجا دیگه ازمون نا امید شدن‌و رفتن ...
میدونین اصیل بودن نه به ظاهر شیک‌و قشنگه، نه به ماشین‌و خونه‌ی خوب و نه به مدرک تحصیلی، اصیل بودن همون خوبیاییِ که هممون داریم فراموشش می‌کنیم ...

#امیر_صلح_میرزایی

حیف که گرونی دست و بالمون رو بسته وگرنه هوا هوای تولید ایناست

‏خدا از خوشبختی فقط اسکرین شاتاشو نشون ما میده، میگه اینو میبینی؟ حال میکنی نه؟ واسه تو نیس، این یکیی نگا، اینم واسه تو نیس، واسه سمیه ایکبیری ایناس.

‏دایناسورم نشدیم ،دسته جمعی منقرض شیم
‏راحت شیم

تو رابطه دنبال تفاهم های کوچیک نباش، قشنگه ولی کافی نیست؛ دنبال تفاهم های بزرگ باش مثل تفاهم روی ارزش ها ، فلسفه زندگی ... ایناست که خوشبختت میکنه


. .

خوبیها در بدیها ، بدیها در خوبیها
زندگی مجموع همه ی ایناس.
هیچ چیز کمال مطلق نیست...

خب به جهنم که نسل بعدی یوزپلنگ یا خرس نمیبینه!









ما مگه دایناسور ندیدیم چی شد !؟ ������