وقتى به مرحله اى برسى كه نيازى به
تحت تاثير قرار دادن كسى نداشته باشى، آزاديت شروع ميشه ...

٩ باورى كه باعث بروز رفتار پرخاشگرانه ميشوند:

١. در هر كارى بايد برنده شوم.
٢. اگر زورگويى نكنم، هيچكس به حرف من گوش نميدهد.
٣. جهان، پر از دشمن است. پس براى اينكه حقم را بگيرم، بايد پرخاشگرانه رفتار كنم.
٤. سازش كردن با ديگران، مساوى باخت است.
٥. بايد هر طورى شده روى ديگران تاثير بگذارم.
٦. هيچكس نبايد مانع رسيدن من به اهدافم شود.
٧. با برخى از افراد فقط بايد از طريق رفتار پرخاشگرانه ارتباط برقرار كرد.
٨. بايد ثابت كنم حق با من است و ديگران اشتباه ميكنند.
٩. جهان ناعادلانه اى است؛ وقتى كسى با من بدرفتارى ميكند، تحملش براى من خيلى مشكل است.

من اگه بخوام هر جمله اي رو تائيد كنم . هم واسه رنكينگ سايتم خوبه . هم كاربرا بيشتر ميشن . ولي در عوض ميدوني چه اتفاقي ميفته . اينجا پر ميشه از جمله هاي مسخره اي كه اصلا ارزش خوندن ندارن ... و بدتر از اون اينه كه هيچ تاثير مثبتي هم نداره روي افرادي كه ميان و جمله مي خونن ...
با اينكه خيليا ناراضين . ولي من همين سبك رو بيشتر مي پسندم چون . با همين روش تائيد جمله ها . آدمائي اومدن تو سايت و بهم گفتن كه چقدر حالشون خوب شده و چقدر روشون تائثيراي خوبي ميزاره جمله هايي كه اينجا مي خونن ...
بعدشم . اينترنت پره از سايت هايي كه هر جمله و هر جوك و اس ام اسي توش هست . اونائي كه انجا رو نمي پسندن . مي تونن برن همون سايتا .. اينجايه فضاي خاصه . با ادماي خاص ...

\"موفق باشين \"
\"مدد ز غير تو ننگ است يا علي مددي \"

جمله خودتو تایید کن لطفا

همسرم خواست با زن ديگري براي شام بيرون بروم ! ! !


پس از سال‌ها زندگي مشترك، همسرم از من خواست كه با زن ديگري براي شام و سينما بيرون بروم. زنم گفت كه مرا دوست دارد ولي مطمئن است كه اين زن هم مرا دوست دارد. و از بيرون رفتن با من لذت خواهد برد. زن ديگر كه همسرم خواست با او بيرون برم، مادرم بود. او 19سال پيش بيوه شده بود ولي مشغله‌هاي زندگي و داشتن 3فرزند باعث شده بود كه من فقط در موارد اتفاقي و نامنظم به او سر بزنم. آن شب به او زنگ زدم و...با نگراني از من پرسيد مگر چه شده؟ نگران شده‌بود، گفتم: به نظرم رسيد بسيار دلپذير خواهد بود اگر امشب با هم باشيم...جمعه عصر وقتي براي بردنش مي‌رفتم كمي عصبي بودم، او جلوي در خانه ايستاده بود و لباسي را پوشيده بود كه در آخرين جشن سالگرد ازدواجش پوشيده بود. با چهره‌اي روشن همچون فرشتگان به من لبخند مي‌زد. وقتي سوار ماشين شد گفت به دوستانش گفته كه امشب با پسرم براي گردش بيرون مي‌روم و آنها خيلي تحت تاثير قرار گرفته بودند...به رستوراني رفتيم كه خيلي لوكس نبود اما جاي دنجي بود. وقتي منو را نگاه مي‌كرد، لبخند حاكي از رضايت را بر چهره‌اش مي‌ديدم...

به من گفت وقتي كوچك بوديم و با هم رستوران مي‌رفتيم، او بود كه منوي رستوران را مي‌خواند...من هم گفتم حالا وقتش رسيده كه تو استراحت كني و بگذاري من اين لطف را در حق تو انجام دهم...هنگام صرف شام گپ و گفت صميمانه‌اي داشتيم...آنقدر حرف زديم كه سينما را از دست داديم...وقتي او را به خانه رساندم گفت كه باز هم با من بيرون خواهد آمد به شرط اينكه او مرا دعوت كند و من هم قبول كردم...

چند روز بعد مادرم در اثر يك حمله قلبي درگذشت، كمي بعدتر پاكتي حاوي كپي رسيدي از رستوراني كه با مادرم آن شب غذا خورديم به دستم رسيد. همراه با يادداشتي كه به آن ضميمه شده بود: نمي‌دانم كه آيا در آنجا خواهم بود يا نه ولي هزينه را براي 2نفر پرداخت كرده‌ام يكي براي تو و يكي هم براي همسرت. و تو هرگز نخواهي فهميد آن شب براي من چه مفهومي داشته است، دوستت دارم پسرم. آن هنگام بود كه دريافتم چقدر اهميت دارد كه به موقع به عزيزانمان بگوييم كه دوستشان داريم و زماني كه شايسته آنهاست به آنها اختصاص دهيم...به نظرم هيچ چيز در زندگي مهمتر از خداوند و خانواده نيست، زماني كه شايسته عزيزانتان است به آنها اختصاص دهيد زيرا هرگز نمي‌توان اين امور را به وقت ديگري واگذار نمود...»