Not one scar on my heart came from the enemy. They all came from people who “Love Me”.

هیچ کدوم از زخمای رو قلبم از طرف دشمنام نبوده؛ همه‌شون از طرف آدمایی بودن که دوستم دارن.

زخما نمی‌گن کی بودی، ولی نشون می‌دن چی شدی.

ببخشید فعلا درگیرم؛
دارم زخماییو ترمیم می‌کنم که نقشی توی به وجود اومدنشون نداشتم.

اتفاقا سخت‌گیر باش. هر جایی نرو. با هر کسی ارتباط برقرار نکن و حرف نزن. به هر کسی خوبی نکن. پیش هر کسی از زخمات حرف نزن. با هر کسی صمیمی نشو و روی خوشت رو نشون نده. تو واسه هر کاری باید انرژی بذاری وسط و خب! هر کسی و هر جمعی و هر جایی ارزش انرژی گذاشتن نداره.

میگفت: هیچوقت برای زخمای زندگیتون پیش کسی گریه نکنید،
زخم به جز صاحبش برای کسی درد نداره.

من ترکت نمی‌کنم.
من با یه بحث ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه هنوز زخمای قبلیتو داری ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه تو اشتباه کردی ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه گاهی اوقات
حرف‌های نادرست می‌زنی ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه کسی بهت یاد نداده
چجوری ارتباط بگیری ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه گاهی وقتا مود خوبی نداری ترکت نمی‌کنم.
ما باهم یاد می‌گیریم.
باهم رشد می‌کنیم.
باهم پیشرفت می‌کنیم.
باهم آینده رو می‌سازیم.

آدمِ امن اونه که پیشش از قدیمی‌ترین زخمات بگی و نترسی. از هیچی.

از چه آدمایی متنفرم؟
از آدمایی که بر آگاهی از اینکه نقطه ضعف هات چی ها هستن یا کجای روحت زخمی تره، در جهت منافع خودشون ازت سواستفاده میکنن! و دقیقا اون لحظه از زندگی که در آسیب پذیرترین حالت ممکنی، میان زخمات رو فشار میدن، اینا اون دسته از آدمایین که هرگز نمیبخشمشون.

دقیقا اونجایی ک زخمامون التیام پیدا میکنن میفهمیم ک لازم نبوده حتی لحظه‌ای اصالت و شخصیتمون رو فدای نگه‌ داشتن دیگرانی تو زندگیمون کنیم ک قدردان عشق و احترام ما نبودن.

رشد اونجاییه که دیگه برای زخمات چرا و ای کاش نیاری! و دنبال مقصر نباشی و تو نقش قربانی فرو نری، رشد اونجاییه که بپذیری زخمی هستی ولی بجای تسلیم شدن ادامه بدی.