من شیفته احترامم حتی وسط بحث، حتی تو سخت‌ترین لحظه‌ها، حتی تو بدترین دعواها، یچیز خاص و ترن آن کننده‌اس که هیچ معیاری حریفش نیست!

ولی تایپ من‌ همون پسریه که تو قهر و‌ دعوا از در میندازمش بیرون‌ و از پنجره میاد تو، کی گفته پسری که بهت محل نده و‌ مغرور باشه جذابه؟ من شیفته‌ پسر پیگیرم.

‏یکی از پرآسیب‌ترین حالتای خودشیفتگی برای کساییه که خودشیفتگیشون حول «من بیش‌تر از بقیه سختی کشیدم» میچرخه. فکر می کنم جا داره درباره‌اش تامل کنیم چون بیشتر ماها به دلایل بسیار، زندگی سختی داشتیم -یا داریم- و باید دقت کرد این سختی منجر نشه به «پس از بقیه محق‌تر و سزاوارتر هستم»

وقتی از خودت دفاع میکنی و ناراحت شدنت رو‌ نشون میدی، دوستی‌ها و روابط واقعیت رو از دست نمیدی فقط سواستفاده کننده‌ها و خودشیفته‌ها رو از زندگیت حذف میکنی و فکر میکنم این برد بزرگیه.

‏یه روان‌شناسی یه جایی گفته بود :
وقتی از خودت دفاع میکنی و ناراحت شدنت رو نشون میدی ، دوستی ها و روابط واقعیت رو از دست نمیدی ، فقط سو استفاده کننده‌‌ ها و خودشیفته ها رو از زندگیت حذف میکنی
و فکر میکنم این برد بزرگیه.️🏻

شیفته این آدماییم که وقتی میان تو زندگیت بال‌ پروازت میشن، کمکت میکنن بری تو دل ترسات، بهت حس امنیت میدن و در یک کلام، بهت آزادی رو هدیه میدن.

ولی تایپ من همون پسریه که تو قهر و دعوا از در میندازمش بیرون، از پنجره میاد، کی‌ گفته پسری که بهت محل نده و مغرور باشه جذابه؟ من شیفته پسر پیگیرم.

خودشیفته ها آدم هایین که همه رو به خودشون جذب میکنن، اما خودشون از درون توی اتاق تاریکی زندگی میکنن که حتی اجازه نمیدن کسی اونجا چراغ رو روشن کنه.

تو از فرد «خودشیفته‌» هرگز حقیقت رو نخواهی شنید، اون‌ها توی داستان‌هایی که تعریف می‌کنن خودشون همیشه یا قهرمانند یا قربانی، بقیه‌ی آدم‌های قصه رو هم یا بدجنس نشون می‌دن یا بی‌عرضه

‏و من
شیفته سکوت خیال‌آمیز انتهای شب‌ام.