ادامه، در ذاتِ زندگی نهفته است. اصلاً رَوند زندگی همین است، که ادامه دهی. زمین میخوری، بلند می‌شوی و ادامه میدهی. عزیزت میمیرد، بعد کمی مکث، ادامه میدهی. خسته می‌شوی، اندکی بعد ادامه میدهی. می‌ترسی، باز اما ادامه میدهی!
فارغ از انتخاب و توان، تا وقتی زنده‌ای، آنچه با تو همراه‌ست، ادامه است...

سید محمد مرکبیان-آغوشی برای یک سفر طولانی


. .

اگه زیاد عصبانی میشی کتاب «نمیذارم کسی اعصابم را بهم بریزد» رو بخون. اگه احساس میکنی غمگینی کتاب «عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست» رو بخون. اگر بین دو راهی موندی کتاب «اثر مرکب» رو بخون. اگه استرس داری کتاب «من مضطرب» رو بخون.


. .

ادامه، در ذاتِ زندگی نهفته است. اصلاً رَوند
زندگی همین است، که ادامه دهی. زمین
میخوری، بلند می‌شوی و ادامه میدهی.
عزیزت میمیرد، بعد کمی مکث، ادامه میدهی.
خسته می‌شوی، اندکی بعد ادامه میدهی.
می‌ترسی، باز اما ادامه میدهی! فارغ از
انتخاب و توان، تا وقتی زنده‌ای، آنچه با تو
همراه‌ است، ادامه دادن است.

.سید محمد مرکبیان
. آغوشی برای یک سفر طولانی

. .


زیبایی‌اش مسخ‌کننده بود، آنقدری که
می‌توانست دستِ کم، چند ثانیه تو را مسحور و غرقِ تماشا کند. من کنارش زیبا بودم.
هر آدمی تنها کنارِ یک نفر زیباست. آنوقت می‌شود گفت، جهان هر چه که هست، زیباست.

• آغوشی برای یک سفر طولانی | سید محمد مرکبیان

ما به میانگین پنج آدمی تبدیل میشویم
که بیشتر وقتمان را با آنان‌ها سپری می‌کنیم.

- اثر مرکب | دارن هاردی


. .

جز تو هیچ‌ چیز و هیچ‌کس دو جا و یکی نیست.
هم‌زمان فرسنگ‌ها از من‌ فاصله داری و در دلم هستی.
هم‌زمان هم گریزگاه و هم پناهگاهی...

-سید محمد مرکبیان

اگه یه روز عاشق شدم مثل سید محمد مرکبیان براش می‌نویسم:
سعی کن مرا در قلبت جای دهی
به حافظه‌ی انسان اعتباری نیست

باید دلت خوش باشد، وگرنه عید و شادی تعطیلات در روزها گم‌اند. باید دوستش داشته باشی وگرنه تنهایی حرف تازه‌ای نیست. باید دوست داشته شوی، وگرنه بهار همان بهار هرسال است. باید دلت خوش باشد
#سیدمحمد_مرکبیان

با خاطراتِ زیادی زندگی می‌کنیم‌
که اگر به خودشان بود،‌
تا حالا هزار بار از خاطرمان رفته بودند...‌
اما ما نگه‌شان می‌داریم.‌ مُدام مرورشان می‌کنیم.‌
همان یک لحظه‌ی کوچک که روزی قلبمان را به نفس‌نفس انداخته.‌
همان خاطره‌های ناچیز دوست‌داشتنی،
که مسکنِ زخمهای روزمرگی‌اند.

#سید_محمد_مرکبیان

گفت: هیچ‌کس
از دوری و نبود هیچ‌کسی نمُرده!
مُرده؟
تو دلم گفتم:
اونایی که مُردن، زبانِ گفتن ندارن...

#سیدمحمدمرکبیان