شرمیست در نگاه ِ من؛ اما هراس نه
کم‌صحبتم میان شما، کم حواس نه!

چیزے شنیده‌ام که مهم نیست رفتنت
درخواست می‌کنم نروی، التماس نه!

از بی‌ستارگیست دلم آسمانے است
من عابری«فلک»زده‌ام، آس و پاس نه

من می‌روم، تو باز می‌آیی، مسیر ِ ما
با هم موازے است ولیکن مماس نه

پیچیده روزگار ِتو ، از دور واضح است ا
از عشق خسته مے شوے اما خلاص نه...!

#کاظم_بهمنی

شرمیست در نگاه ِ من؛ اما هراس نه
کم‌صحبتم میان شما، کم حواس نه!

چیزے شنیده‌ام که مهم نیست رفتنت
درخواست می‌کنم نروی، التماس نه!

از بی‌ستارگیست دلم آسمانے است
من عابری«فلک»زده‌ام، آس و پاس نه

من می‌روم، تو باز می‌آیی، مسیر ِ ما
با هم موازے است ولیکن مماس نه

پیچیده روزگار ِتو ، از دور واضح است ا
از عشق خسته مے شوے اما خلاص نه...!

#کاظم_بهمنی

بدی سنگ صبور بودن اینه که برای آدما به یاد آورنده‌ی اندوه میشی، انگار که وقتی می‌بیننت، خواسته و ناخواسته به اولین چیزی که فکر میکنن اینه که خب، چه باری از اندوه دارم که میخوام سبک کنم خودمو باهاش
#مماس

چه صنمی باهام داری؟
- «قد آغوش منی، نه زیادی، نه کمی»

یک مماس

چه صنمی باهام داری؟
- «با تو بودن خیلی وقته که گذشته»

یک مماس

‏گفت حقیقت که عوض نمیشه، این ماییم که هی عوض میشیم، گفت مطمئنی؟، گفت الان نه، ولی اون‌ موقع که گفتم آره

: یک مماس

‏ ساعت چنده؟
‏- یازده
‏ میشه یه ساعت بغلت کنم؟
‏- باشه
‏[یک ساعت بعد]
‏ خب یه ساعتت تموم شد
‏- تازه ساعت یازدهه که
‏ ای بابا، چه دیر میگذره که

یک مماس

‏ چی شد کم‌ حرف شدی؟
‏- وقتی زیاد حرف میزدم، زودتر میفهمیدن دیوونم، زودتر میرفتن
‏ الان کم حرف میزنی، نمیفهمن؟
‏- نه نمیفهمن، فقط حوصله‌شون سر میره، بازم زودتر میرن!

: یک مماس

از نیازمندی‌های واجب هر آدمی میتونم به اتاق مخفی پشت کتابخونه، که با کشیدن کتاب ششمی از چپ، ردیف دوم از بالا درش باز میشه، اشاره کنم

مماس

‏آدم کم کم از حالت نه طاقت خاموشی، نه میل سخن داری، به طرف هم طاقت خاموشی، نه میل سخن داری، در حرکته

: یک مماس