خانوم ها میتونن بدون یه مرد زندگی کنن اما بدون دوست صمیمی نمیتونن ..️

♡

بخدا جدی میگم،
خیلی این قضیه نادره، اینکه دو نفر معشوقه هم باشن واقعا چیز شگفت انگیزیه،
اصلا توی کل نعمت های خدا چی میتونه قشنگ تر از این باشه که یکیو که بی نهایت دوستش داری اونم بی نهایت تورو دوستت داشته باشه.

میگفت: هیچ وقت با دل آدم های مهربون بازی نکنید،
چون نمیتونن انتقام بگیرن
نه دلشون میاد، نه راهشو بلدن
اینجاس که خدا دست به کار میشه!

صمد بهرنگی یه جوری حرف حساب زده که هیچ کس حتی نزدیکش نمیتونه بشه (ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺫﻫﻨﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺁﺩم ها ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ می گذارند ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ رﻭﺯ ﺑﺮﻭﻧﺪ.*)

میتوانم ساعت‌ها از رنجم حرف بزنم، اما واقعا فایده‌ای ندارد و تنها غم درک نشدن را به غم‌هایم اضافه میکند.

فهمیدم که بله!
آدمیزاد میتواند همزمان برای زندگی تلاش کند
و بجنگد ؛
ولی به رفتن و
گم و گور شدن هم فکر کند.

انگار دیگه هیچ اومدنی، هیچ رفتنی و هیچ اتفاقی نمیتونه روم تاثیر بذاره، دیگه خیلی راحت همه چیز رو قبول میکنم و ازش میگذرم و میگم زندگی همینه دیگه.

این جمله ی « با هرکی مثه خودش» رو اصلا نیستمش؛
مگه آفتاب پرستم که دم به دقیقه یجور متفاوت باشم؟
اصن بعضیا اینقد بد ذاتن که من بخوامم نمیتونم حتی چیزی نزدیک به اونا باشم…

کافیه به یه آدم سواستفاده‌گر اجازه ندی ازت سواستفاده کنه، همونجا نقابش میفته، نه تنها ازت متنفر میشه، بلکه با خشم و پرخاش واکنش نشون میده چون دیگه نمیتونه کنترلت کنه.

روز به روز دارم کم حرف‌تر میشم، یه وقت‌هایی حس میکنم میتونم چند هفته تو خونه بمونم بدون اینکه نیاز داشته باشم معاشرت کنم.