حق با جناب صائب تبریزی بود که گفت:

ناخوشی ها از دل بی ذوق ماست
ذوق اگر باشد،همه دنیا خوش است 🤍

وَ درد ...
به استخوانِمان رسیده،
اما هنوز...
خودمان را نباخته ایم,
و روزگار را زندگی میکنیم,
و هنوز ...
آنقدر میخندیم که سرمان از این همه ناخوشی هایی که مجبور به پذیرفتنش کردیم،
درد میگیرد.

#فرگل_مشتاقی

اگر یه عده تو زندگی ما نبودن ما هم امروز کسی که هستیم، نبودیم
و تجربیات رابطه با اونها چراغ راه زندگی ماست
افرادی که انتخاب کردیم و فهمیدیم که انتخاب درستی نیستن
افرادی که کنارشون بودیم و فهمیدیم که کنار چه کسی نباید باشیم
افرادی که به ما رابطه ناخوشایند رو نشون دادن تا بعداً بتونیم وارد رابطه خوشایند بشیم با اینکه کنارشون خوشحال نبودیم
اما
باید ازشون ممنون باشیم چون به ما یاد دادن که چه جوری نباید زندگی کنیم


. .

𝑫𝒊𝒔𝒆𝒂𝒔𝒆𝒔 𝒂𝒓𝒆 𝒇𝒓𝒐𝒎 𝒐𝒖𝒓 𝒕𝒂𝒔𝒕𝒆𝒍𝒆𝒔𝒔 𝒉𝒆𝒂𝒓𝒕𝒔 𝒊𝒇 𝒕𝒉𝒆𝒓𝒆 𝒊𝒔 𝒕𝒂𝒔𝒕𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝒘𝒉𝒐𝒍𝒆 𝒘𝒐𝒓𝒍𝒅 𝒊𝒔 𝒉𝒂𝒑𝒑𝒚

ناخوشی‌ ها‌‌ از‌ دل‌ِ بی‌ ذوق‌ِ ماست ذوق‌ اگر‌ باشد‌ همه‌ دنیا‌ خوش‌ است

「♡」

آدم باید کتابهایی بخواند که گازش می‌گیرند و نیشش می‌زنند.
اگر کتابی که می‌خوانیم مثل یک مُشت نخورد به جمجمه‌مان
و بیدارمان نکند،
پس چرا می‌خوانمیش؟
که به قول تو حال‌مان خوش بشود؟
بدون کتاب هم که میشود خوشحال بود.
تازه لازم باشد، خودمان می‌توانیم از این کتاب‌هایی بنویسیم که حال‌مان را خوش می‌کند.
ما اما نیاز به کتابخانه، نیاز به کتابهایی داریم که مثل یک ناخوش‌حالیِ سخت دردناک متاثرمان کند؛
مثل مرگ کسی که از خودمان بیشتر دوستش داشتیم،
دور از همه‌ی آدمها،
مثل یک خودکشی.
کتاب باید مثل تبری باشد برای دریای یخزده‌ی درونمان!


نامه به پدر
فرانتس کافکا

به عشقِ تو سوگند، هربار نگاهت می‌کنم
در دل دعایی می‌خوانم:
" خدا تو را برای من نگه دارد "
برای قلب آشفته‌ام؛ شب‌های تنهاییم
و روزهایی که جز تو هیچ انگیزه‌ای ندارم برای زیستن در این ناخوشی‌های بی‌فرجام...


. .

به عشقِ تو سوگند، هربار نگاهت می‌کنم
در دل دعایی می‌خوانم:
" خدا تو را برای من نگه دارد "
برای قلب آشفته‌ام؛ شب‌های تنهاییم
و روزهایی که جز تو هیچ انگیزه‌ای ندارم برای زیستن در این ناخوشی‌های بی‌فرجام...

#فاطمه- طاهری


. .

خوشم میاد ...
خیلیا از من خوشسون نمیاد
اینطوری هم حال من خوشه
هم حال اونا ناخوش ...




. ..

.
خاطره‌ی بد آدم‌ها نباشید!
کسی نباشید که دیگران، بدترین احساسات ممکن‌شان را کنار شما تجربه کنند و یادآوریِ نام و حضورتان، برای آنان تداعیِ خاطرات تلخ و احساسات ناخوشایند باشد. به قدری که نخواهند بار دیگر شما را ببینند و بار دیگر صدای شما را بشنوند و به شما اعتماد کنند و حتی از شما حرف بزنند!
باید حواستان به جزئیات احساسی که با گفتار و رفتار و نگاهتان در دیگران ایجاد می‌کنید، باشد.
گریز انسان‌ها از همدیگر نیست، از احساسی‌ست که کنار همدیگر و با همدیگر تجربه کرده‌اند.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

‏هر مکالمه با هر کسی ممکنه آخرینش با اون آدم باشه، خلاصه تا میشه سعی کنید مکالمه هاتون با ناخوشی تموم نشه ...!


. .