«ویران شدن، تنها برای خانه اتفاق نمی افتد؛
من فرو ریختنِ یک نفر را
آن هم با یک جمله، به چشم دیده ام..»

خانه‌ات آباد ای ویرانیِ سبز عزیز من.

- مهدی اخوان ثالث

به آدمایی که منت هر چیزیو سرت میزارن ،باید گفت :
ویران شده را حوصله ی منت معمار نباشد
ویرانه ی ما را بگذارید که ویرانه بماند !

خدایا
با همین دستان ریز و لرزانم،
یکی‌یکی آرزوهایی را که با نخ خیال بافته بودم،
به خاک سپردم
قلبم، دیگر گورستانِ رؤیاست...
جایی نمانده برای دفن حسرت‌های تازه....
ای مهربان بی‌مرز!
تو جز من بنده‌های زیادی داری، اما من جز تو پناهی ندارم......
در میان بی‌کران بندگان‌ات
من همانند قطره‌ای‌ در اقیانوسم
اما برای من،
تو خود اقیانوسی......
خدایا!
از این پس،
قفل بزن بر درِ وا مانده‌ی دلم، تا هیچ رؤیای دیگری جرأت فرود آمدن در این ویرانه را نداشته باشد.
نه دلم تاب تولد آرزوی نو دارد،
نه اشک‌هایم، طاقت بدرقه‌ی دیگری

میگفت‌ اگر دیدی میان ویرانه‌ های خانه‌ای گلِ سرخی‌ قَد کشیده است هرگز تعجب نکن ما اینطور دوام آوردیم :).

من می‌ایستم
تا لحظه‌ی فرو ریختن سقف،
تا لحظه‌ی سوختن تمام و کمال زندگی،
تا لحظه‌ی ویران شدن؛
اما اگر بروم، دیگر هرگز باز نخواهم گشت..

و مدام با خود اینگونه میگویم:

آسان‌ساخته‌نشدی‌که‌براحتی‌ویران‌شوی!
• |.

از حالم پرسیده بودی؛ همین اندازه بگویم که یک خانه، دوبار فرو نمی‌ریزد…
چیزی از ویرانه‌های باشکوه شنیده‌ای؟

گفت از حالت بگو ، گفتم:

دلی‌ویران،سری‌حیران،غمی‌پنهان،تنی‌بی‌جان!
• |.

لئو بوسکایا :

چیزی ویرانگرتر از آن نیست که دریابیم فریب همان کسانی را خورده‌ایم که باورشان داشته‌ایم

♡