ولی شیخ بهایی با این شعرش حجت رو تمام کرد:

آن کَس که بَدَم گفت، بدی سیرت اوست

وآن کس که نِکو گفت مَرا، خود نیکوست

حالِ مُتکلم از کلامش پیداست

از کوزه همان برون تراود که در اوست.

همه مارا از
"چوب خدا" ترساندند؛

ولی!!
یکی !!!
به "بوسه خدا"
امیدوارمان نکرد
درحالیکه خداوند کلامش راهمیشه با "الرحمن والرحیم" آغاز میکند

در این صبح زیبا بارش بوسه های"بی منت" خداوند را برایتان آرزومندم‌‌‌...

{دورم زد کسی ک تیکه کلامش دورت بگردم بود.......√.

. .

گاهی یک نفر
با نفس هایش، با نگاهش، با کلامش،
با وجودش، با بودنش؛
بهشتی می سازد
از این دنیا برایت
که دیگر بدون او بهشت واقعی را
هم نمیخواهی…!

‏هندسه اندامش...٢٠
جغرافیای صورتش...٢٠
ادبیات کلامش...٢٠
جبر عشوه اش...٢٠
ریاضیات اخلاقش...٢٠
آمادگی دفاعی من...٩/٧٥

چشم در راهِ کسی هستم
کوله بارش بر دوش،
آفتابش در دست،
خنده بر لب، گل به دامن، پیروز
کوله‌بارش سرشار از عشق، امید
آفتابش نوروز.
‌
‌با سلامش، شادی
در کلامش، لبخند
از نفس‌هایش گُل می‌بارد
با قدم هایش گُل می‌کارد؛
‌‌
مهربان، زیبا، دوست
روح هستی با اوست!
‌‌
قصه ساده‌ست، معما مشمار،
چشم در راه بهارم آری،
چشم در راهِ بهار ...!
‌
(فریدون مشیری)

همه مارو از "چوب خدا" ترسوندند
ولی یکی به "بوسه خدا" امیدوارمان نکرد
در صورتیکه خداوند کلامش را با "الرحمن الرحیم" آغاز میکند
بخشنده و مهربان
بارش بوسه های خداوند را برایتان آرزو دارم

Channel :

دنیا قشنگ تر بود اگر

آدمها مثل سایه هایشان صاف و یکرنگ بودند!!

بیشمارند آنهایی که نامشان آدم است...

ادعایشان آدمیت...

کلامشان انسانیت...

رفتارشان صمیمیت...

حال، باید دنبال یکی گشت که

نه آدم باشد...

نه انسان باشد...

نه دوست و رفیق صمیمی...

تنها صاف باشد و صادق...

پشت سایه اش خنجر نباشد برای دریدن...

هیچ نگوید...

فقط همان باشد که سایه اش میگوید: "صاف و یکرنگ

دقت کردیدانسانهای صادق به صداقت حرف هیچکس شک نمیکنند و حرفِ همه را باور دارند.
انسانهای دروغگو تقریبا حرف هیچکس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ میگویند .

انسانهای امیدوار همواره در حال امیدوار کردن دیگرانند .
انسانهای نا امید همیشه آیه یاس میخوانند .
انسانهای حیله گر معتقدند که همه مشغول توطئه هستند
انسانهای شریف همه را شرافتمند میدانند

انسانهای بزرگوار بیشترین کلامشان ، تشکر از دیگران است.
انسانهای نظر بلند هرکاری برای هرکسی میکنند بازهم با شرمندگی میگویند:
ببخشید که بیشتر از این از دستم بر نیامد .
انسانهای تنگ نظر هرکاری برای هرکس انجام دهند چندین برابر می بینندش .

انسانهای بامحبت در نهایت مهربانی همه را با جانم ، عمرم ، عزیزم خطاب میکنند.
انسانهای متواضع تقریبا در مقابل خواسته همه دوستان میگویند: چشم سعی میکنم

انسانهای پرتوقع انتظار دارند همه در مقابل حرف هایشان بگویند چشم .
انسانهای حسود همیشه فکر میکنند که همه به آنها حسادت میکنند .

انسانهای دانا در جواب بیشتر سوالات میگویند: نمیدانم .
انسانهای نادان تقریبا در مورد هر چیزی میگویند: من بهترمیدانم

آن کَس که بَدَم گفت، بدی سیرت اوست
و آنکس که نِکو گفت مَرا، خود نیکوست
حالِ مُتکلم از کلامش پیداست !
از کوزه همان برون تراود که در اوست.

شیخ بهایی