"𝑾𝒉𝒂𝒕 𝒍𝒆𝒗𝒆𝒍 𝒐𝒇 𝒂𝒅𝒖𝒍𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒚𝒐𝒖 𝒓𝒆𝒂𝒄𝒉𝒆𝒅?" 𝑪𝒂𝒏'𝒕 𝒃𝒆 𝒔𝒂𝒅 𝒕𝒐𝒅𝒂𝒚 𝑰 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒂 𝒍𝒐𝒕 𝒐𝒇 𝒘𝒐𝒓𝒌

به چه مرحله‌ای از بزرگسالی رسیدی ؟
امروز نمی‌تونم ناراحت باشم ، یه عالمه کار روی سرم ریخته .

یه حالت بزرگسالی هم اینه که بین حذف شدن آدم‌ها از زندگیت و غریبه شدنشون، ترجیحت حذف شدنشونه.

یه چند سالیه هی دنیا زور میزنه بهم بگه هیچکس و هیچی موندنی نیست، منم هر دفعه بهش ثابت میکنم چقد نفهمم و نمیتونم یاد بگیرم.

رابطه با آدم سالم فقط اون قسمتش که اشتباهاتش رو میپذیره و بهت این حس رو نمیده که مقصر همه چیز فقط تویی.

از کسی که چندسالی در حیطه‌ی مشاوره‌ی ازدواج کار کرده بود، چیزی شنیدم که جالب بود. می‌گفت: در ازدواج، شصت درصد شباهت کافی‌ست. سی درصد هم باید احترام به تفاوت‌ها و پذیرش استقلال طرف مقابل باشد. ده درصد هم چیزهایی‌ست که شما خودتان را هم بکشید، با آن‌ها نمی‌توانید کنار بیایید.

می‌گفت "بعضی حرف‌ها از جنس پلاستیکه، سیصد سال طول می‌کشه تا توی قلبت تجزیه بشه."

سال‌ها گذشت و رویِ تمامی افکار متمرکز شدم و
بالاخره به این پاسخ رسیدم؛
مهم‌ترین داشته آدمی
“ذوقی” برای ادامه‌ی زندگیست…

Twenty years from now you will be more disappointed by the things that you didn't do than by the ones you did do.

بیست سال بعد بیشتر از کارهایی که انجام ندادی ناامید خواهی شد.

اُردیبهشتیای عزیز
اگه کسی ازتون پرسید متولد چه ماهی هستی ؟
نگو اردیبهشت
بگو بهترین ماهِ سال
شنونده بدون معطلی می‌گه اردیبهشت ؟
اگه نگفت به درد شما نمی‌خوره
چون سواد و ذوقِ کافی رو نداره ... :)))

ما دهه هفتادیا انقدر بزرگ شدیم که کوچیک ترینمون ۲۴ سالشه ما خیلی بزرگ شدیم اما هنوز عین ۱۸ ساله هاییم قوی ، لجباز ، بلند پرواز