نوشته بود، اگر مسیرت مجبورت کرد از دل جهنم رد بشی، جوری قدم بزن انگار که صاحب اونجایی.

نمیتوانم مجبورت کنم قدر من را بدانی، اما وقتی من رفتم آن را حس خواهی کرد.

یه روزهایی هم هست که از جنگیدن با زندگی خسته می‌شی. خودتو می‌کشونی گوشه‌ی رینگ اما زندگی دوباره با تمام توانش می‌افته روت. زور زندگی بیشتره، مجبورت می‌کنه دوباره سرپا شی و بجنگی. شعارش همینه «تا زنده‌ای بجنگ و زندگی کن.»

بعضی آدما هیچوقت نمیرن ولی با بی تفاوتی و بی علاقگیشون مجبورت میکنن بری، حتی اگه دلت نخواد...

‏وقتی زندگی مجبورت میکنه که بپذیری آدم مورد علاقه ات نمیتونه آدم بقیه عمرت باشه<<<<

اینو بدون که:
اگه ناراحتت میکنن، گوش نده!
اگه مجبورت میکنن، انجام نده!
اگه بهت بدی میکنن، اهمیت نده!
اگه نگرانت نمیشن، بی تفاوت باش!
اگه ازت خوششون نمیاد، توجه نکن!
اگه مسخرت میکنن، نادیده اشون بگیر!
اگه بهت اهمیت نمیدن ، حذفشون کن!
اگه اذیتت میکنن ، فراموششون کن!
اگه ازت بدشون میاد ، رهاشون کن
اهمیت نده! تو به این آدما نیاز نداری
تو فقط مسئول رفتار خودت هستی نه برداشتِ بقیه!

بدترین ناراحتی ناراحتی آدم از خودشه اونجا که مجبورت میکنن از کارهای خوبت ناراحت بشی.

بدترین ناراحتی،
ناراحتی آدم از خودشه.
اونجا که مجبورت میکنن از کارهای خوبت ناراحت بشی.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

آدم‌های درست؛ مجبورت نمیکنن برای عشق التماس کنی. اونا جوری بهت عشق میورزن که هر بار باعث میشن خودت رو هم بیشتر و بیشتر دوست‌داشته باشی. اونا نشونت میدن— بهت ثابت میکنن که تو زیاده‌خواهی نمیکنی و درواقع؛ لایق و شایسته‌ی اون علاقه و تلاش هستی.

شاید یه روز از کسایی که تنهام گذاشتن،
ممنون باشم چون هیچ ‌چیز اندازهٔ
فروریختنِ دیواری که بهش تکیه کردی،
مجبورت نمی‌کنه آدمِ قویِ درونت رو
بیاری رویِ صحنه.