انسان دائماً در حال تغییره. چیزی که چند سال پیش فکر می‌کردی درسته، الان برات یه عقیدهٔ مسخره‌ست و به خود قدیمی‌ت می‌خندی. مهم نیست الان چقدر مطمئنی به افکار و نظرت، همیشه یه گوشه ذهنت به خودت بگو «شاید منم دارم اشتباه میکنم و نظراتم ممکنه اشتباه باشه».

هر چه رابطه مان با خودمان سالم تر باشد، آدم‌ها را راحت تر می‌پذیریم و آدم‌های مهربان تری را تجربه خواهیم کرد.
آنچه در درون ما در مورد ما وجود دارد در نهایت خودش را در کلمات ما، در نظرات ما در مورد آدم‌ها و در نگاه ما به دنیا به ما نشان خواهد داد.

برای نزدیکتر شدن به درونمان می‌توانیم به افکار، کلمات و قضاوتهایمان در مورد آدم‌ها و روابطمان نگاه کنیم. اینها نشان دهنده خوبی هستند که ببینیم چگونه دنیا را می‌بینیم.

بیشترین چیزی که لازم داریم تا به خودمان نزدیک شویم "صداقت" است.
صداقت در دیدن افکار و نظراتمان راجع به آدم‌ها و دنیا.

هر جا، در هر زمانی که به خودمان نزدیک تر شویم، از تلاش برای پیدا کردن نقطه ضعف های دیگران دست می‌کشیم. دیگر نمی‌توانیم آنها را قضاوت کنیم. نمی‌توانیم توقع زیادی داشته باشیم و متوجه خواهیم شد که ذره بین ما حتی وقتی کاملاً بر روی دیگران متمرکز است تنها نقاط خودمان را به ما نشان می‌دهد و هیچ ربطی به تصویر واقعی آنها ندارد.

پونه مقیمی (روانشناس بالینی)