‏روز آخر ویروس کرونا میاد میزنه رو دوش کادر درمان میگه حالا ما که رفتیم ولی شما یه کلاس رقص برید


. .

عزیز دلم ;

می توانم به عکست در قاب ساده ی همین گوشی نگاه کنم
و تو را در آغوش بگیرم و ببوسمت

تو
در کادرِ ساکتِ تصویرت
زیر بال و پَرم را می‌گیری
بالا می‌بری
بالا می بری

و پای نگرانی‌هایم را
از جاذبه‌ی زمین جدا می‌کنی....

چند روز پیش که رفتم وام بگیرم
مسوولش گفت به ازای هر ۵میلیون تومن یه ضامن باید بیاری.
با خودم حساب کردم دیدم اون آقای عزیز دل برادر
که ۶۵هزار میلیارد تومن وام گرفته ۱۳میلیون ضامن نیاز داره.
خب این تعداد کارمند در کشور ما نیست.
بنابراین برای تکمیل کادر ضامنهاش باید از کارمندهای کشورهای
افغانستان،ترکمنستان،آذربایجان و تاجیکستان کمک بگیره.
بعد حساب کردم دیدم اگه بانک بخواد برای این ضامنها پرونده تشکیل بده.
هر ضامن اگه مدارک و فرمهاش ۱۰صفحه بشه کل صفحات پرونده ش
میشه ۱۳۰میلیون صفحه کاغذ A4.
که برای بایگانی این تعداد پرونده و کاغذ نیاز به یک مجتمع چند طبقه ست.
خداییش خیلی دلم بحال بانک سوخت !!!!!!

اعتراف میکنم بچه که بودم بعضی وقتا توهم برم میداشت فکر میکردم قالیمون دریاست و اگه از حاشیه اش پام بره بیرون غرق میشم، اونقدر در نقشم غرق بودم که اگه پام بیرون از کادر میشد احساس نفس تنگی میکردم، یه همچین بچه آکتوری بودم من

یکی از فانتزیای من اینه که سیگارمو با فندک زیپو روشن کنم. بعد فندک رو پرت کنم پشت سرم پمپ بنزین منفجر بشه منم خونسرد بیام طرف دوربین از کادر خارج بشم و برم تو افق محو بشم...

همیشه دوست داشتم یکى بهم بگه “اما آخه آقاجون !”
منم بگم “اما بى اما ، دیگه م به من نگو آقاجون”
بعدم از کادر برم بیرون که دوربین بره رو صورت اون

مردی که با صدای بچه گونه با نوزاد صحبت میکنه ٬ اگه معنی نگاه اون طفل معصوم رو بفهمه ، خودش باید آروم و بی صدا از کادر خارج بشه و دیگه برنگرده …

یکی از بازیهای ویندوز اینه که تو دسکتاپ هی با موس کادر بکشی و ول و کنی و بکشی و ول کنی و بکشی و...