دغدغه زن ایرانی اینه که بدونه زن داداشا چیکار میکنن که داداششون انقد زن ذلیله.

‌

گاهی‌جاده‌بی‌خیالی‌رابگیر
و دورشو ؛
آنقدر دور،که‌دیگردست‌هیچ‌دغدغه‌ای
به‌دلخوشی‌هایِ‌کوچکت‌نرسد.ᥫ᭡

مرا به یک عصر بی دغدغه
مرا به عمق صدایت،
وقت گفتن
"دوستت دارم "
میهمان کن !

مرا مخاطب خاص،
مرا میهمان ویژه ی دلت کن..!.🤍


#چیستا_یثربی

کنار هم که بودیم حرف‌هامون تمومی نداشت؛ از شعر و کتاب شروع می‌کردیم، می‌رسیدیم به فلسفه و عرفان، از موسیقی و هنر آسمون ریسمون می‌بافتیم، می‌رسیدیم به تحلیل تاریخ، گاهی بی‌هوا می‌رفتیم سراغ مرور خاطرات کودکی و آدم‌هایی که یه‌ جایی توی گذشته جا موندن. حرف‌هامون مثل رود جاری بود؛ بی‌توقف، بی‌قید، بی‌دغدغه‌ی زمان. گاهی با یک جمله‌ی ساده، ساعت‌ها گرم صحبت می‌شدیم، گاهی یک نگاه کافی بود تا فکر هم رو بخونیم. الان اما همه‌ی حرف‌ها سنگینی می‌کنه روی دلم، تکرارشون می‌کنم و انگار توی دیوارهای خونه پژواک می‌شن، بدون شنونده. من هنوز از شعر شروع می‌کنم، به فلسفه و هنر می‌رسم، می‌خوام از خاطرات رد شم اما تو رو اونجا می‌بینم، جا می‌مونم از رفتن.

دغدغه‌های هفته پیشم انگار مال زندگی‌های قبلیمه.

دغدغه‌های دو هفته‌ی پیشم انگار مال زندگی‌ قبلیمه...

پختگی وقتی رخ می‌دهد که یک نفر یاد می‌گیرد که تنها دغدغه چیز‌هایی را داشته باشد که ارزشمندند ..

نیاز دارم‌یه چند وقت دی‌اکتیو کنم، از مجازی، واقعیت، آدم‌ها، وظایف، درس‌هام دغدغه‌هام، کلا از هر جایی که وجود دارم.

فروغ فرخزاد میگه:

مسئول طرز فکر آدمها نیستم
بگذار هرکه هرچه خواست بگوید
چه اهمیتی دارد؟
من در لاک خود راحت ترم
آنجا میشود آرام و بی دغدغه زندگی کرد

♡

آدم‌ها و دغدغه‌هاشون با هم بزرگ می‌شن. تو تا دیروز برای نداشتن اون اسباب‌بازی گریه می‌کردی، امروز برای نبودن اون آدم، اون کار، اون دلخواه گریه می‌کنی. چیزی تغییر نکرده، فقط اون ماهیت‌ بزرگ‌تر شده.