‍ نوشته بود:
" بار عشق را باید انداخت بر دوش کلمات روزمره. مثلا "دیوونه چطوری؟" یک‌جور جمله‌ی عاشقانه است".
اما من گمان می‌کنم بار عشق را باید انداخت بر دوش رفتارها... پرسیدنِ حال آدم‌ها در بی‌وقتی، یا خریدنِ گل‌های بی‌وقت، یا بخشیدن چیزی که دوستش داری، یا ناگهان سر چرخاندن و تلاقی نگاه، یا ایستادن برای رسیدن ماشین و زل زدن به او تا دور و دور و دورتر شود.

آلما توکل

اگر یاد گرفتی به جای پرسیدن "چرا این اتفاق برام افتاد؟"
بپرسی: "چی ازش یاد گرفتم؟" تو دیگه توی نقش قربانی نموندی! وارد مرحله‌ی خودشناسی شدی.

اگر روزی از آرامشم پرسیدن از آغوشت میگویم !
• |.

They asked me about my drug,
I told them about your smiles.

درباره ارامبخشم پرسیدن،
از خنده هات گفتم.

پرسیدند چرا چنین بی مرز دوستش داری؟
گفتم او زخم هایم را بوسید
و «رنجم» را باور کرد...


. .

اگر فردا روزی
آن‌ها که ما را با هم دیده‌اند
پرسیدند او که ‌بود ،
خیلی دقیق از من نگو...
مختصر بگو باقی عمر من است او...

#جمال_ثریا

امیدوارم من به یادت بیام، وقتی یک روزی ازت راجب عشق پرسیدن!
• |.|

An excellent emergency contact

توی The Bear یه جایی از Marcus پرسیدن (نقل به مضمون) که دوست داری legacyت چی باشه و با چی تو رو به یاد بیارن؟ و در انتهای جواب‌ش این بود که دل‌م می‌خواد emergency contact خوبی باشم. بخشی از این خواسته من رو یاد چیزهایی می‌ندازه که خودم دوست دارم باشم؛ مورد اعتماد، امن، حضور در وقت ضرورت و نیاز. خصوصیاتی که برام دارایی‌هایی غیرقابل‌ارزش‌گذاری‌ و در عین حال مهم محسوب می‌شه.

اگه ازت درباره من پرسیدن بگو :
اون تنها کسی بود که با صداقت دوستم داشت و من شکستمش :)🤍

کاش وقتی میمردیم به جا اینکه
بپرسن چقدر نماز خوندی
می پرسیدن چند تا آرزو تو دلت موند ....