"تو از چشم‌هایِ من سرریز می‌شوی.."
"می‌گویم: تو قشنگی، خیلی قشنگی. چشم‌هات مثل یک دشتِ ناشناس که مرد شب مهتاب به آن رسیده باشد. مرد دوست دارد که به آن زُل بزند و تویِ سیاهی‌اش دنبال رد چشمه‌ای، یا پریدنِ «پری شاهرخ»یی بگردد تا سپیده‌ی سحر.
از این چشم‌ها، مرد هیچ‌وقت خسته نمی‌شود. فهمیدن دارند، ستاره دارند.."
‌
#شهریار_مندنی‌پور


. .

دشت‌تراپی لازمم، اینطوری که برم بین اسبها دراز بکشم روی علفزار، بارون بباره و انگشتام رو به آسمون برقصه با قطره‌ها.

اونجا که مجتبی کاشانی میگه:

یک روز رسد غمی به اندازه‌ی کوه
یک روز رسد نشاط اندازه‌ی دشت
افسانه‌ی زندگی همین است عزیز
در سایه‌ی کوه باید از دشت گذشت!

همیشه که باشی گُم میشوی، مثل خیلی چیزها که همیشه هستند و آن‌قدر هستند که بودن‌شان در خاطرِ آدم نمی‌ماند. گاهی نباش، گاهی فقط کنار خودت باش و ببین در کجای این جهان درندشت جایت خالی‌ست.

زندگی کوچه‌ی سبزی‌ست میان دل دشت که در آن عشق مهم است و گذشت‌.

-سهراب سپهری

آدمی به "امید" زنده است
به اینکه دوباره صبح خواهد شد شب،
به اینکه دوباره سبز خواهد شد دشت،
به اینکه دوباره باز خواهد شد در،
آری، آدمی به امید زنده است.

.میرمحمد شهیدی بخشی از متن بلند


#mim.

چه بی تکرار لیلایی چه بی اندازه مجنونم
غم عشق تو را عمری  به این احساس مدیونم
سراپا عاشقت هستم سرزلف غمت دستم
تو پیغمبر شدی و من به آئین تو پیوستم
خط چشم تو تعلیق و لبت از نسخ بالاتر
نگاهت اوج نستعلیق ابروها معلی تر
دل شاعر گرفتار رباعی های ناب تو
دوبیتی، مثنوی حتی غزل در پیچ و تاب تو
هزاران کوه فرهاد و هزارن دشت مجنونت
از این زیبایی مطلق  زمین بسیار ممنونت
تو مثل سرو ایرانی بسان شعر می مانی
تو تنها واژه ی بین  من و احساس و بارانی
مرا بر آستان خود بخوان  و مبتلا تر کن
خودت را در خیال من از این بی انتها تر کن



گوینده: مجتبی گرکانی نژاد
شاعر:جواد مزنگی

انگار که یک کوه سفر کرده از این دشت
آنقدر که خالی شده بعد از تو جهانم


#فاضل_نظری

این افتضاح است که
آدم هیچ‌کس را برای پناه بردن
و هیچ شانه‌ای را برای گریستن و هیچ آغوشی را برای قرار یافتن نداشته‌باشد...

این افتضاح است که
در بدترین شرایط روحی،
هرچقدر جستجو کند و
هرچقدر دنبال حجم امن
حضور کسی بگردد،
تنهایی‌اش عمیق‌تر شود....
این افتضاح است که کسی باشد
که در این جهان دراندشت جسما شاید... اما روحا هیچ‌کس را نداشته‌باشد!

این افتضاح است که آدم برای بیان مصیبت‌هاش هم به خودش رجوع کند،
از خودش کمک بخواهد،
با خودش حرف بزند،
خودش را در آغوش بگیرد و
تکیه‌گاه خودش باشد....
این افتضاح است...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

جاده هالیدشت املش استان گیلان