عشق هم چیز جالبیه.
سخته یکم، ولی جالبه.
مثلاً تو یکسری کارهای یکسان رو با یه عده انجام می‌دی.
غذا می‌خوری،سفر می‌ری،حرف می‌زنی،می‌خوابی،بیدار می‌شی،می‌خندی.
اما باز تهش می‌بینی که نه، همه‌ی این‌ها فقط با همون یه نفر بهت می‌چسبه.
فعل همونه، اما با دیگری انگار انجام‌پذیر نیست.

آدمی که همه‌ دوستش دارن و همه ازش تعریف میکنن مطمئن باش یه جای کارش میلنگه،چون تو هرکاری انجام‌بدی بالاخره هستند کسایی که خوششون نیاد

حِس و حال انجامِ بعضی کارا ، از اوَلِشَم نبود . . .