برای برآوردن آرزوهایت
روی هیچ کس غیر خودت حساب نکن!
دیگران دنبال آرزوهای خودشان هستند
از دیگران توقع اجابت آرزوهایت را نداشته باش!

برای برآوردن آرزوهایت
روی هیچ کس غیر خودت حساب نکن!
دیگران دنبال آرزوهای خودشان هستند
از دیگران توقع اجابت آرزوهایت را نداشته باش!

برای برآوردن آرزوهایت روی هیچ کس غیرخودت حساب نکن!
دیگران دنبال آرزوهای خودشان هستند
ازدیگران توقع اجابت آرزوهایت رانداشته باش!

هرگز با نگرش یک گدا دعا نکنید.
شما مخلوق خدا هستید. به عنوان مخلوقِ او شما حقی بر گنجینه‌اش در مخزن بینهایت دارید.
با اطمینان مطلق که او دارد به شما گوش می‌دهد دعا کنید. او گوش می‌دهد اگر با عشق به او دعا کنید.
با عشق از او بخواهید، هرگز گدایی نکنید.
منظور از خواستن این نیست که باید خواسته خود را بر او تحمیل کنید با وجود مخالفت او با برآوردن آرزویتان. منظورم این است که با اعتقاد راسخ که او می‌خواهد هرآنچه نیاز دارید به شما دهد دعا کنید و او به شما خواهد داد. حضرت مسیح به این شکل گفته: دعا با ایمان.
ایمان مطلق و عشق مهمترین عناصر در دعا کردن هستند.
باور کنید میتوانید و بعد به تمام کائنات انرژی بفرستید. خدا براورده میکند

ما نمی دانیم که خوشبختی و بدبختی فی نفسه چیست!
ولی می دانیم عدم تناسب بین آرزوها و توانایی برآوردن آن است که سبب بیچارگی می شود.
اگر انسان می خواهد خوشبخت باشد باید زندگانی را در خویشتن متمرکز سازد و اراده و آرزوی خود را در حدود توانایی خویش به کار ببرد.

"ژان ژاک روسو"

"الا یا ایها الساقی ادر کأسا و ناولها"
که درد عشق را هرگز نمی‎فهمند عاقل‎ها

نه آدابی، نه ترتیبی، که حکم عاشقی حُب است
ندارد عشق جایی بین توضیح‎المسائل‎ها

به ذکر «یاعلی» آغاز شد این عشق پس غم نیست
اگر "آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‎ها"

همین که دل به لبخند کسی بستند فهمیدند
"جرس فریاد میدارد که بربندید محمل‎ها"

به یُمنِ ذکر «یازهرا»یشان شد باز معبرها
"که سالک بی‎خبر نبوَد ز راه و رسم منزل‎ها"

به گوش موج‎ها خواندند غواصان شب حمله:
"کجا دانند حال ما سبک‎بالان ساحل‎ها"

شب حمله گذشت و بعد بیست و هفت سال امروز
چنین _با دستِ بسته_، سر برآوردند از گِل‎ها

چگونه موج فتنه غرق خاک و خونشان کرده
که بی‎تاب است بعد از سال‎ها از داغشان دل‎ها

و راز دست‎های بسته آخر فاش شد آری
"نهان کی مانَد آن رازی کزو سازند محفل‎ها؟"

شهادت آرزوشان بود و از دنیا گذر کردند
"متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها"

دانه‌های کاشته شده را نگاه ميکنی و برایشان «انّ الله فالق الحبّ و النّوی...»* مي خوانی.

درِ گوش من از «فلق» بخوان.
از شکافتن، از سر برآوردن،
از این روحِ مرده، حیات بیرون بیاور، یا فالق الحبّ و النّوی!

*«خداوند، شکافنده‌ی دانه و هسته است. زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون می‌آوَرَد... » (انعام/95)