تو‌ مثل اکسیژنی تو فضای خفقان وار، مثل نوری تو یه خونه ی تاریک، تو مثل آخرین قطره ی آبی تو بیابون، تو مثل یه طناب محکمی وقت سقوط از کوه، تو همه ی اون چیزی هستی که یه آدم برای زنده موندن بهش نیاز داره، تو زندگی بخشی، تو همه چیزی .

نسیم نیست، هوا نیست !
درون ‌این خفقان،
هر چه هست و نیست
منم...

#سیمین_بهبهانی

خسته م...
از صبوری خسته م...
از فریادهایی که در گلویم خفه ماند...
از اشک هایی که قاه قاه خنده شد...
و از حرف هایی که زنده به گور گشت در گورستان دلم
آسان نیست در پس خنده های مصنوعی گریه های دلت را،
در بی پناهیت در پشت هزاران دروغ پنهان کنی...
این روزها معنی را از زندگی حذف کرده ام...
برایم فرق نمی کند روزهایم را چگونه قربانی کنم...!

این روزها دلم اصرار دارد
فریاد بزند
اما

من جلوی دهانش را میگیرم!!!
وقتی می دانم کسی تمایلی به شنیدن صدایش ندارد!
این روزها من...
خدای سکوت شده ام؛
خفقان گرفته ام تا آرامش اهالی دنیا
خط خطی نشود...

شعر : آبرو
دختر جهیزیه نه، ولی رنگ و رو که داشت
گیریم آس و پاس.. ولی آبرو که داشت!

زنجیر و سینه ریز و گلوبند... نه! ولی
بغضی به وزن این همه را در گلو که داشت!

لبخند می زد از ته دل... نه، مگو که بود!
حس غرور جشن شما را، مگو که داشت

در خانه ی مجلل بخت احتیاج نه
اما هوایی از خفقان، از هوو که داشت!

او را به جرم هیچ، به جرم نداشتن!
بی دستبند برد به دنبال، او که داشت!

داماد پیرتر از پدر! این چه صیغه ای ست؟!
دختر پدر نداشت، ولی آرزو که داشت

مرا آرام بخوانید.....
تمام نوشته هایم از خـــــــســــــــتــــــــگـــــــی درد میکند. . .
تنهایـــــــــی
شاهکاری میسازد به نامِ دیوانــــــــــگی ...!
و من این شاهکــــارِ را به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم خرید ام...
تو هر چه میخواهـــــــــی مـــــــرا بخوان....
دیوانـــــه ، خودخــــواه ، بی_احساس ....
نمیــــفروشــــــــم تنهایی ام را...!!!
این روزها دلم اصرار دارد فریاد بزند؛
اما . . .
من جلوی دهانش را می گیرم،
این روزها مـــــــن . . .
خدای_سکوت_شده_ام ؛
خفقان گرفته ام تا آرامش اهالی دنیا،
خط خطی نشود . . .

اين روزها دلم اصرار دارد
فرياد بزند؛

اما . . .

من جلوي دهانش را مي گيرم،

وقتي مي دانم کسي تمايلي به شنيدن صدايش ندارد!!!

اين روزها من . . .

خداي سکوت شده ام؛

خفقان گرفته ام تا آرامش اهالي دنيا،

خط خطي نشود . . .!!!