اسب ها درشکه را کشیده اند. ولی انعام را درشکه چی گرفت. به چشمان اسب, چشم بند زده. و بر دهانش پوزه بند!؟ تا نبیند و حرف نزند....

#ولی_انعام_را_درشکه_چی_گرفت
- |♡

..
.
شاید بتوان راه بیانش را بست
یا اینکه رگ خون روانش را بست
زخمی که روایتگر دردی باشد
با چسب نمیتوان دهانش را بست.

ف : بهار

.ماهی تا موقعی که دهانش بسته باشد ،
.کسی نمی تواند آن را صید کند

.رازهایت را فاش نکن ،

. بعضی ها در آرزوی صید یک
. اشتباه در انتظار نشسته اند...!

از " تو "...
که حرف میزنم
چنان نوبرانه می شوم
که "بهار" هم
دهانش آب می افتد....!

وقتی برای دیگران لقمه بزرگتر از دهانشان باشی
آنها چاره ای ندارند جز آنکه" خردت " کنند
تا برایشان اندازه شوی
پس مراقب معاشرت هایت باش....
ساعت زندگیت را
به افق آدمهای ارزان قیمت کوک نکن
یا خواب میمانی
یا از زندگی عقب....!

ماهی تا دهانش بسته باشد
کسی نمی تواند آن را صید کند.
رازهایت را فاش نکن.
بعضی ها در آرزوی
صید یک اشتباه
در انتظار نشسته اند.

از | تُ | حرف می‌زنم••❣
چنان نوبرآنه می‌شوم ؛••❣
که بهار هم••❣
دهانش آب می‌افتد ...!••

از تو حرف می‌زنم❣
چنان نوبرانه می‌شوم ؛❣
که بهار هم❣
دهانش آب می‌افتد

پیامبر من،
رسول لبخند و مهربانی است
پیامبر من نماد رحمت است و ترجمه مهربانی

توسعه اسلام نه بر بال شمشیر
بلكه بر هندسه لبان محمد شکل گرفته است که زیباترین لبخندها را قاب می کرد...

ایمان با نگاه او جان می گرفت و
اسلام جهان را
او فرمانروای جان بود

پیامبر من، رسول مهربانی است دستانش بخشنده است و چشمانش نیز
دلی دارد کریم تر از همه دریاها
او
وحشی را جنایتکار قاتل حمزه سیدالشهدا را می بخشد
و
هنده را آنکه دندانش و دهانش هنوز بوی جگر حمزه می دهد را نیز عفو می کند

پیامبر من پیامبر سلام است و
سلام او
کلید اسلام
هیچ کس در سلام بر او پیشی نگرفته است و هیچ کودکی نیز از کنار او نگذشت مگر آن که به سلام او سلامت یافت و سعادت نیز هم..

او مرد کلمه و کلام است
مرد آیه و کتاب
جهان را کلماتش فتح کرد نه شمشیرش ...
اعجاز ماندگارش نیز کلمه بود نه چیز دیگر
این را به دنیا خبر برید ...

پیامبر من رسول مهربانی رسول بخشش رسول گذشت رسول لبخند رسول سلام رسول سلامت رسول سعادت و رسول انسانیت است
بگویید هر که را دستی بر قلم و نگاهی در هنر است
محمد مهربانی را
احمد آرامش بخش را
پیامبر رحمت را به جهان معرفی کند...

کاش دوست داشتنت
به مانند حرفهایی که در دهان مردم
می پیچد و دست به دست
می رسد به تمام شهر
می پیچید در دهانشان
شهر پر می شد از تو
و من پیروز میدان می آمدم
میان جمعیت برایت دست تکان می دادم
و فریاد می زدم
دیدی؟ گفته بودم دیوانه ام!
گفته بودم تو را میخواهم!
کاش دلهره هایم
رسوایم می کرد!
رسوایی گاهی آنقدرها هم بد نیست
وقتی پای یک تو در میان باشد
و یک منِ آواره ی عاشق
رسوایی معنا ندارد!
کاش می توانستم تمام قد
رو به روی چشمانت به ایستم!
نگاهت کنم
چشمانم را ریز کنم
نزدیکتر بیایم
و آرام بگویم
من عاشقِ
تو هستم
می فهمی؟
. . .