خواهشا وقتی خودت بلاتکلیفی یکی دیگه‌رو وارد بلاتکلیفی خودت نکن و سلامت روانشو ازش نگیر...

تو روانشناسی اصطلاحی هست به اسم دوسوگرایی این دقیقا برای زمانیه که در حد تنفر از کسی ناراحتی ولی چون دوستش داری تحمل میکنی و میپذیری مثل همون‌جا که حسین صفا میگه غمت غمگینم کرده اما دوستت دارم.

روانشناسم یه بار واسم توضیح داد که
وقتی از ته دل از یکی خوشت میاد،
اشتباهات و خطاهاش هیچ موقع احساسات تو رو تغییر نمی‌ده، چون عصبانی شدن کار ذهن و مغزه ولی قلب این چیزا حالیش نیست و همچنان به احساساتش وفاداره :)

دلبستگی سالم با حضور باثبات در لحظات آسیب‌پذیر تعریف میشود، غایب‌های مزمن از نظر روانشناختی نه تنها امن نیستند بلکه گاه محرک آسیب‌اند، نبودن انتخاب است و انتخاب‌ها پیامد دارند، آن که در غم‌ات انتخاب به نبودن کرده در شادی‌ات حقی برای ماندن ندارد.

اگه تِراپی نمیری
روانشناسی رو قبول نداری
حس میکنی خودت از همه بیشتر میدونی
خودت همه فن حریفی
مطمئن باش
یکی داره تو جلسه تِراپیش اسم تورو میگه....

‏چرا از آدمای مودی باید فاصله گرفت؟
-پاسخ روانشناس

کسایی که در کودکی حس ناامن بودن داشتن، در بزرگسالی اغلب به دنبال کنترل همه‌ چیز هستن، چون روانشون به اشتباه یاد گرفته که اگر چیزی از کنترلشون خارج بشه، امنیت شون تهدید میشه.

طبق روانشناسی اگه با لمس شدن توسط بقیه راحت نیستی ممکنه دلیلش این باشه که زبان عشق تو لمس فیزیکیه، تو این‌ نوع صمیمیت رو برای آدم‌هایی نگه‌ میداری که واقعا برات مهمن و کنارشون احساس امنیت و راحتی میکنی.

میتونین سوالات روانشناسی و مشکلاتتون رو از طریق بات ناشناس ازشون بپرسین.

میدونستی که علم روانشناسی میگه هرگز این دو دسته از آدم‌ها رو از زندگیت حذف نکن:

۱. اون آدمی که گذشته‌ات رو می‌پذیره و همچنان با تموم قلبش تو رو دوست داره.
۲. اون آدمی که تموم تلاشش رو می‌کنه
تا تو رو خوشحال نگه داره.