بدترین دشمن برای هر آدمی خودشه؛ اونجا که باید رها کنی اما نمی‌کنی؛ باید پای خواستت بایستی اما نمی‌ایستی؛ نباید مدام خودت رو سرزنش کنی اما می‌کنی؛ گاهی وقتا آدما دشمنیشون رو می‌کنن و میرن ولی ما به جاشون دشمنی رو با خودمون ادامه میدیم و این تلخه، خیلی تلخ..!


. .

میگن هر چیزی به وقتش قشنگه، به موقعش خوبه. از زمانش که بگذره‌ شاید مثل قبل انتظارشو نکشی، برات جذاب نباشه. اما من میگم اگر خواستت از ته دل باشه، با گذر زمان هیچوقت ارزشش، انداز‌ش، و شوقش کم رنگ نمیشه. اگر برات کم رنگ شد، بدون هیچوقت احساست واقعی نبوده، از صمیم قلب نبوده، عشق نبوده. اگر به همین راحتی با گذر زمان از عطش بندازتت، اینو بدون که اصلا تشنگی نبوده.‌ احساس واقعی در خواستن و دوست داشتن، همیشه موندنیه، و هیچوقت فراموش نمیشه، کمرنگ نمیشه. هیچوقت جاش رو با چیزی عوض نمیکنه. اون حس اصل اصله، مثل یه الماس قشنگ گوشه‌ی قلبت، تا ابد، تا همیشه …

میگن هر چیزی به وقتش قشنگه، به موقعش خوبه. از زمانش که بگذره‌ شاید مثل قبل انتظارشو نکشی، برات جذاب نباشه. اما من میگم اگر خواستت از ته دل باشه، با گذر زمان هیچوقت ارزشش، انداز‌ش، و شوقش کم رنگ نمیشه. اگر برات کم رنگ شد، بدون هیچوقت احساست واقعی نبوده، از صمیم قلب نبوده، عشق نبوده. اگر به همین راحتی با گذر زمان از عطش بندازتت، اینو بدون که اصلا تشنگی نبوده.‌ احساس واقعی در خواستن و دوست داشتن، همیشه موندنیه، و هیچوقت فراموش نمیشه، کمرنگ نمیشه. هیچوقت جاش رو با چیزی عوض نمیکنه. اون حس اصل اصله، مثل یه الماس قشنگ گوشه‌ی قلبت، تا ابد، تا همیشه …

بدترین دشمن برای هر آدمی، خودشه.
اونجا که باید رها کنی، اما نمی‌کنی.
باید پای خواستت بایستی، اما نمی‌ایستی،
نباید مدام خودت رو سرزنش کنی، اما می‌کنی.
گاهی وقتا آدما دشمنیشون رو می‌کنن و میرن ولی ما به جاشون دشمنی رو با خودمون ادامه میدیم. رنج اینجاست.

. .

بدترین دشمن برای هر آدمی، خودشه.
اونجا که باید رها کنی، اما نمی‌کنی.
باید پای خواستت بایستی، اما نمی‌ایستی،
نباید مدام خودت رو سرزنش کنی، اما می‌کنی.
گاهی وقتا آدما دشمنیشون رو می‌کنن و میرن ولی ما به جاشون دشمنی رو با خودمون ادامه میدیم. رنج اینجاست.

. .

میتونی هی برینی تو روابطت و خودتو گول بزنی که هیشکی موندنی و همیشگی نیست ولی تضمینی هم نیست آدمی که با تمام وجود میخواستت رو باز هم پیدا کنی

‏چهل سالگی یادت نمیاد که فلان کافه و رستوران لاکچری رفتی یا نرفتی! فقط یادت میاد یکی بود که حسابی میخواستت!
خواستنی که ۲۰ سالگی از دست دادی!

تنهاییمو میخواستی ؟
ب خواستت رسیدی؟
حالا برو ب همه بگو من بازیش دادمـ

۴۰ سالگی یادت نمیاد که فلان کافه و رستوران لاکچری رفتی یا نرفتی...
فقط یادت میاد یکی بود که حسابی می‌خواستت
خواستنی که تو ۲۰ سالگی از دست دادی...

زندگے واسہء کسے دل نمےسوزونہ،
منتظر نمےشینہ ببینہ حرف دلت چیہ طبق خواستت جلو بره!

زندگے خمیر نیست کہ
تو دستات هر جور خواستے شکلش بدے،
زندگے چہ بخواے، چہ نخواے تو رو راهے مےکنہ!
یہ جادهء دو طرفہ نشونت مےده،
اینجا دیگہ میل خودتہ کہ
از کدوم راه برے!

اما هر دو راه انقدر سراشیبے داره،
انقدر پستے بلندے داره کہ بعد یکم راه رفتن مےفہمے هر دوش یکیہ!
دوتا راه باریڪ کہ بہ یہ شاهراه مےرسہ!
شاهراهِ تحمل...
مےتونے وسط راه انقدر گریہ کنے،
انقدر دست و پا بزنے کہ وقتے رسیدے بہ مقصد نشون بدے چقدر بےاراده بودے،
مےتونےام مثل یہ سنگ سفت و محکم باشے!

ببین زندگے سخت مےگیره کہ تو پختہ بشے، امتحاناے آبکے رو کہ همہ بیست مےشن!
زندگے معلم سختگیریہ، اما تو
اون دانش آموزے باش کہ حتے یڪ سؤالم بےجواب نمےزاره...

سؤال زندگے اینہ:
تحمل آزارایے کہ قراره ببینے دارے؟
پس محکم جوابشو بده و بگو
تو همون طوفانے هستے کہ
جلوے هیچ بادے کم نمیارے!