خوشحال ترین ورژنم سه قدم با خودکشی فاصله داره.

با هم حرف بزنید؛ بیشتر فاصله‌ها به خاطر سکوت و حرف‌های نگفته شکل می‌گیرن.

نگفتن رنج یجور موندن تو گذشته‌هاست. انگار هنوز یه جایی، توی یه لحظه گیر کردی. ولی وقتی ازش می‌گی، یه قدم ازش فاصله می‌گیری. کم کم تبدیل می‌شه به جای زخمی که یادت می‌ندازه چیا گذروندی و چقدر قوی‌تر شدی.

وقتی از هم فاصله میگیریم، یه چیزی توی من از بین میره، یه بخشی از خودم گم میشه، تو واسم مثل هوایی میمونی که نمیتونم توش نفس نکشم، مثل دارویی که عوارض داری ولی نبودنت از بودنت دردناک‌تره.

فاصله‌ی "من میخوام با خودش ازدواج کنم، به خانوادش چیکار دارم"
تا پله‌های دادگستری کمتر از شش ماهه...

حالا هر جور خودتون صلاح میدونید...

من فاصله نمی‌گیرم که به کسی درس عبرت داده باشم؛ فاصله می‌گیرم چون درسی که باید می‌گرفتم و گرفتم.

Distance is my new response to disrespect. I no longer react, I no longer return energy, I no longer dive into drama. I simply remove myself.

فاصله، پاسخ جدید من به بی احترامی است.
من دیگر واکنشی نشان نمی دهم، دیگر انرژی صرف نمیکنم، دیگر در درام غم و غصه نمیوفتم.
به سادگی خودم را حذف می کنم.

Distancing yourself from people who repeatedly hurt you isn't enough; you must also heal the version of yourself who allowed that sh*t to continue for as long as it did.

فاصله گرفتن از افرادی که بارها به شما صدمه زدند، کافی نیست.
شما همچنین باید نسخه ای از خودتان را که اجازه داده است تا زمانی این کار ادامه داشته باشد را درمان کنید.

‏چرا از آدمای مودی باید فاصله گرفت؟
-پاسخ روانشناس

I prefer to distance myself whenever i'm in a bad mood because I will become the most heartless person you would ever meet.

ترجیح میدم هر زمان که حالم بد شد از خودم فاصله بگیرم، چون تبدیل به بی‌قلب‌ترین فردی خواهم شد که تا به حال ملاقات کردی.