هیچ‌وقت نمی‌تونی تصور کنی یه آدم چه اتفاقایی براش افتاده که شده اینی که هست.

یاد حرف آقاجونم افتادم که همیشه میگفت:
«خوشحالی قند بشه، حل بشه تو زندگیت!
اونقدری که شیرینی دلتو بزنه»

خوشحالیت قند بشه تو زندگیت رفیق.️

تو دوباره دلبسته میشی.
فقط به خاطر داشته باش دفعه قبل چه اتفاقی برات افتاد.

اگر یاد گرفتی به جای پرسیدن "چرا این اتفاق برام افتاد؟"
بپرسی: "چی ازش یاد گرفتم؟" تو دیگه توی نقش قربانی نموندی! وارد مرحله‌ی خودشناسی شدی.

اونجا که رهی معیری میگه:

نور عشق از رخنه‌ی دل بر سرای جان دمید
پرتوی در  کلبه‌ام از روزنی افتاده است


. .

امیدوارم تو سن شصت هفتاد سالگی یه شب
سیگار به دست تو بالکن یاد کارای نکرده و آرزوهای
از دست رفته جوونیمون نیوفتیم و
همه وجودمون پر از حسرت نشه...

بعضی آدما با باور و اعتمادت کاری میکنند که
حتی اگه‌ لبه‌ی پرتگاه باشی،
افتادن برات راحت‌تر از اعتماد دوباره به اونهاست....!

I am not what happened to me, I am what I choose to become.

من اون چیزی نیستم که برات اتفاق افتاده، من چیزی هستم که انتخاب می کنم بهش تبدیل بشم.

فروغ خیلی قشنگ میگه :
ما هرچه را که باید از دست داده باشیم ، از دست داده ایم .. ما بی چراغ به راه افتاده‌ایم !

بزرگترین تهدید، خطر از دست دادن خود است که به قدری بی سر و صدا رخ میدهد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده.