ما دهه هفتادیا انقدر بزرگ شدیم که کوچیک ترینمون ۲۴ سالشه ما خیلی بزرگ شدیم اما هنوز عین ۱۸ ساله هاییم قوی ، لجباز ، بلند پرواز

داشتی میفتادی دستامو نگیر. کاش نرسم دستاتو بگیرم.

•
چنان آغوش وا کن بر من تنها که انگاری       
نداری بعد از آن آغوش دیگر در جهان کاری

- نوید افتاده

♡

من می‌گم خوبم ولی در واقع احساس می‌کنم یه بیسکوییتم که افتاده ته استکان چایی.

من آدمی نیستم که بخوای بعد از اینکه از چشمم افتادی ، بتونی باز خودتو تو دلم جا کنی و رفتارم مثل قبل بشه باهات ، من کینه‌ایم؛ اونقدر کینه‌ای که اگه بهونه بدی دستم ، روی شترم کم میکنم!

دراز کشیدن تو اون قسمتی که آفتاب افتاده.....

ولی میدونی تلخ‌ترین چیزی که بینمون اتفاق افتاد چی بود؟‌‌ اینکه شدیم دو تا غریبه که همه‌ چیز همدیگه رو میدونن.

میخوام راه برم انقد راه برم که دیگه پاهام رو حس نکنم و وقتی از نفس افتادم و داشتم به زور قدم بعدی رو برمیداشتم تازه شروع کنم به دوییدن، میخوام به خودم ثابت کنم تو بدترین شرایط بدتر از اون هم هست و من باید قبولش کنم، چون چیزی که منو نکشه، بی‌شک قوی‌ترم میکنه.

انقدر من و از خودت ناامید کردی، که اگر لب پرتگاه باشم، افتادن راحت‌تر از دوباره به تو امیدوار شدنه.

هوشنگ ابتهاج :

ز کدام ره رسیدی
ز کدام در گذشتی
که ندیده دیده رویت
به درونِ دل فتادی .️

♡