تو یادت نیست !
برای داشتنِ تو دلی رو به دریا زدم
که از آب میترسید ..!


. .

Things which you're most afraid to do are the things that will set you free

کارهایی که از انجام آنها بیشتر میترسید، چیزهایی هستند که شما را آزاد میکنند

.࿐

زندگی من تو هفت کلمه:
‏هرچی که میترسیدم اتفاق بیوفته، اتفاق افتاد.

یادته کلاس اول که بودی از املا میترسیدی؟ نگذشت؟ رد نشد؟
یادته واسه ریاضی راهنمایی ترس داشتی؟ الان چی؟ اصلا یادت میاد امتحانش رو؟
یادته واسه امتحان نهایی‌های دبیرستان تا صبح بیدار موندی؟!
یادته واسه کنکور چه روزا و شبایی رو با استرس و نگرانی گذروندی؟!
ولی الان چی؟ یه لحظه از اون استرس‌ها موند؟ تموم نشدن؟!
نمیدونم الان تو چه مرحله‌ای هستی و داری چه فشاری رو تحمل می‌کنی ولی همش رد میشه...

الکی خودتو اذیت نکن رفیق
و به خودت استرس نده!...

𝖆𝖑𝖑 𝖒𝖞 𝖑𝖎𝖋𝖊 𝖎 𝖜𝖆𝖘 𝖆𝖋𝖗𝖆𝖎𝖉 𝖔𝖋 𝖇𝖊𝖎𝖓𝖌 𝖆𝖑𝖔𝖓𝖊, 𝖜𝖍𝖎𝖑𝖊 𝖎 𝖜𝖆𝖘 𝖓𝖊𝖛𝖊𝖗 𝖆𝖑𝖔𝖓𝖊 ...

کل عمرم از تنها موندن میترسیدم،
درحالی که هیچوقت تنها نبودم ...

.࿐

‌
از مردم متنفرم؛
ازشون میترسم؛
در واقع تمام عمرم ازشون میترسیدم؛
آدمای که دوستشون داشتم،
آدمایی که بهشون اعتماد داشتم،
بدترین بلاها رو سرم آوردن.

‌
. .

‏یه زمانی از وابستگی میترسیدم ولی الان دلم میخواد یکی باشه بقدری بخوامش که اگه مجبور بودمم نتونم ترکش کنم

‏یه روزی میفهمیم از همه چیزایی که واهمه داشتیم اشتباه بود ؛ باید از اونی میترسیدیم که صادقانه دوسش داشتیم…

You do not remember
But I remember well
I threw my heart into the sea to have you
Who was afraid of water.

تو یادت نیست
ولی من خوب به یاد دارم
برایِ داشتنت دلی را به دریا زدم
که از آب میترسید ..

‌‌‌‌‌‌.࿐

لیوانی چای ریخته بودم و منتظر بودم خنک شود. ناگهان نگاهم به مورچه ای افتاد که روی لبه ی لیوان دور میزد. نظرم را به خودش جلب کرد. دقایقی به آن خیره ماندم و نکته ی جالب اینجا بود که این مورچه ی زبان بسته ده ها بار دایره ی کوچک لبه ی لیوان را دور زد. هر از گاهی می ایستاد و دو طرفش را نگاه میکرد. یک طرفش چای جوشان و طرفی دیگر ارتفاع. از هردو میترسید به همین خاطر همان دایره را مدام دور میزد. او قابلیت های خود را نمیشناخت. نمیدانست ارتفاع برای او مفهومی ندارد به همین خاطر در جا میزد. مسیری طولانی و بی پایان را طی میکرد ولی همانجایی بود که بود.
یاد بیتی از شعری افتادم که میگفت " سالها ره میرویم و در مسیر ، همچنان در منزل اول اسیر"

ما انسان ها نیز اگر قابلیت های خود را میشناختیم و آنرا باور میکردیم هیچگاه دور خود نمیچرخیدیم. هیچگاه درجا نمیزدیم