یه ‌جاهایی هست که متوجه میشی زندگی فراموشت نکرده— که داخل دست‌هاش نگهت میداره و اجازه نمیده سقوط کنی.

بحث احترامه، وقتی یه بار دو بار قدم برمیداری برای حفظ یه ارتباط و نتیجه‌ای نداره، بذارش کنار به همین راحتی.

دیدی بعضیا از کنارت رد میشن بوی عطرشون همه جارو برمیداره
اون عطرها دقیقا اینجاست:

عشق و ابراز علاقه رو نمیدونم اما مطمئنم  "احترام" آدم‌ها رو تا ابد کنار هم نگه میداره...

باید گفت‌وگو کنیم، حتی وقتی حرف خاصی برای گفتن نداریم. از جزئیاتی بگیم که شاید بنظر بی‌اهمیت بیان، اما همینا مارو توی زندگیِ هم نگه میدارن. تعریف کنیم چایی‌ امروزمون رو با چی خوردیم، از فنجون قهوه‌مون، کتابی که داریم مطالعه‌ش می‌کنیم عکس بفرستیم، وقتی ناراحتیم یا بی‌دلیل خوشحالیم همدیگر رو در جریان بذاریم. که اگه از حال هم بی‌خبر باشیم، که اگه نگیم، که اگه نپرسیم کم‌کم از هم دور می‌شیم و به سکوت عادت می‌کنیم.

‌
نقطه ای که آدم دست از تلاش برای آدمایی که قدرشو نمیدونن برمیداره، بنظرم خودش یه شروع خوب برای دوباره دوست داشتن خودشه..🤍

من خیلی آدمه میفهم ولی به روت نمیارم، تمام کارهات یادم میمونه، یه قدم برداری ده قدم برات برمیدارم، و برم واسه همیشه رفتم هستم.

‏وای عاشق اون لحظه رهایی از آدمام،اینجوری که تو بارها براشون تلاش میکنی،میدویی میدویی،به بهونه های مختلف نگهشون میداری اما یه روز صبح از خواب پا میشی و احساس میکنی دیگه بسه،چتاتو پاک میکنی،خودشو حذف میکنی...

طبق روانشناسی اگه با لمس شدن توسط بقیه راحت نیستی ممکنه دلیلش این باشه که زبان عشق تو لمس فیزیکیه، تو این‌ نوع صمیمیت رو برای آدم‌هایی نگه‌ میداری که واقعا برات مهمن و کنارشون احساس امنیت و راحتی میکنی.

‏تا میام سلامت روانمو‌ پیدا کنم یه روانی پیدا میشه برش میداره با خودش میبره.