لیست فوبیاهایی که هرکسی ممکنه داشته باشه :

آسترافوبیا astraphobia: ترس از رعد و برق - زبان یونانی
آتوفوبیا autophobia: ترس از تنهایی - زبان یونانی
بوتانوفوبیا botanophobia: ترس از گیاهان - زبان یونانی
سینوفوبیا cynophobia: ترس از سگ - زبان یونانی

شب، آنچنانی‌ها را آنچنانی‌تر می‌کند؛
غمگینها را غمگین‌تر
اضطرابی‌ها را مضطرب‌تر
تنوع طلبها و برون‌گراها را خیال‌پردازتر
کمال‌گراها را آرمان‌گراتر
نویسنده‌ها را نویسنده‌تر
شعرا را شاعرتر
عشاق را عاشق‌تر
و.....
بقیه‌اش با شما

سیوش کن «elysian» :
دیدی بعضیا انگار از بهشت اومدن؟
بهت آرامش میدن، کنارشون آرومی و حالت خوبه؟
یه کلمه ی یونانی هست به نام«elysian» به کسی میگن "الیسیان" که کنارش همینقدر حالت خوبه.

. .

وقتی داره غُر میزنه باهاش بحث نکنید
مثل مولانا دلشو ببرید که میگه :
گر چنینی گر چنانی جان مایی جانِ جان
هر زبان خواهی بفرما (:

•
به قول سعید هلیچی: « خوبم » را فقط به غریبه‌ها می‌گوییم آنانی را که دوست می‌داریم در « آغوش » می‌گیریم و گریه می‌کنیم. :)

「♡」

رابطه‌ی موندگار نه پول زیادی میخواد نه زیبایی آنچنانی نه ترقوه و چال گونه، نه قد بلند، نه رگ دست و نه ته ریش؛ «رابطه‌ی موندگار آدم مسئولیت پذیر، با اخلاق، متعهد و وفادار میخواد» اگه این خصوصیات رو ندارید وقت همو نگیرید!🫧
-امیر علی سعادت

زنان اگر مجبور شوند، روی دیوارهای زندان، آسمان آبی را نقاشی خواهند کرد.
اگر پارچه‌های زخم بندی سوزانده شود، پارچه‌های بیشتری خواهند بافت.

اگر خرمن‌ها نابود شوند، بذرهای بیشتری خواهند پاشید.

آنجا که دری نیست، زنان در خواهند ساخت و آن را باز خواهند کرد و از آن عبور خواهند کرد و به راههای جدید و زندگی‌های جدید گام خواهند نهاد.

.کلاریسا پینکولا استس
. زنانی که با گرگها می‌دَوند

خدا
چیست؟
کیست؟
کجاست؟
خدا در دستیست که به یاری میگیری
درقلبیست که شاد میکنی
درلبخندیست که به لب مینشانی
خدا درعطر خوش نانیست که به دیگری میدهی
درجشن و سروریست که برای دیگران بپا میکنی
آنجاست که عهد میبندی و عمل میکنی
خدا، در تو، با تو، و برای توست...

.سهراب سپهری

. .

اگر یک روز از من بپرسند قوی ترین انسان‌های دنیا چه کسانی هستند؟ جواب می‌دهم : زنانی که تنهایی را یاد گرفته‌اند ...


- جمال ثریا

«چه سرنوشتی پیدا کرده‌ایم، همه پراکنده، تنها و ناسازگار... چه در بیرون و چه در وطن؛
چه وطنی!
و چه هموطنانی!
که از ریز و درشت به جان هم افتاده‌اند...»
- شاهرخ مسکوب