•
هیچ جایی جز قلب‌ات
ندارم که بمانم
مرا بی‌ خانمان‌ نکن.️

- اُزدمیر آصیف

♡

گفتی: "ز عشق یافت دلت روشنی؟"، بلی
آتش‌به‌خانمان‌‌زده را خانه روشن است



..

“در شیون بے پایان این روزگار به من بگو که همچنان دوستم داری،دستانم را میان دستان گرمت بفشار تا بدانم هنوز تکیه گاهے مطمئن براے منے و مرا در آغوش بکش تا بدانم هنوز اغوشت منزلگاهِ قلب بے خانمانم است.

isn't homeless who does not have a high ceiling,But is that person who does not has any place in nobodys heart!⚆♛

بی خانمان اونی نیست که سقفی بالا سرش نداره،بلکه اونیه که جایی تو قلب کسی نداره☻☽

.࿐

✨
بی خانمان اونی نیست که سقفی بالا سرش نداره
اونیه که جایی تو دل کسی نداره

اعتماد هم نشون داد که
مثل اعتیاد میتونه خانمان‌ سوز باشه :)
‌








‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌

مردی در راه بازگشت به خانه بود که در خیابان کودک فقیری را دید که غذایش را با سگی گرسنه تقسیم میکند، نزدیک رفت و پرسید: چرا غذایت را به این حیوان میدهی؟ کودک سگ را بوسید و گفت: این سگ نه خانه دارد، نه غذا دارد، هیچکس را هم ندارد، اگر من کمکش نکنم می میرد. مرد گفت: سگِ بی خانمان در همه جا وجود دارد، آیا تو می توانی همه آنها را از مرگ نجات دهی؟ آیا تو می توانی جهان را تغییر دهی؟ پسر نگاهی به سگ کرد و گفت: کاری که من برای این سگ می کنم، تمام جهانش را تغییر می دهد. نیازی نیست انسانِ بزرگی باشیم، انسان بودن، خود نهایتِ بزرگی است. می توان ساده بود، ولی انسان بود

تکلیف خدا چیست ؟؟

گویند:
مردی دو دختر داشت یکی را به یک کشاورز و دیگری را به یک کوزه گر شوهر داد.

چندی بعد همسرش به او گفت : ای مرد سری به دخترانت بزن و احوال آنها را جویا بشو.

مرد نیز اول به خانه کشاورز رفت و جویای احوال شد. دخترک گفت که زمین را شخم کرده و بذر پاشیده ایم اگر باران ببارد خیلی خوبست اما اگر نبارد بدبختیم.

مرد به خانه کوزه گر رفت. دخترک گفت کوزه ها را ساخته ایم و در آفتاب چیده ایم، اگر باران ببارد بدبختیم و اگر نبارد خوبست.

مرد به خانه خود برگشت همسرش از اوضاع پرسید مرد گفت:
چه باران بیاید و چه باران نیاید ما بدبختیم...!

حال حکایت امروز ماست.
باران ببارد خيلی ها بی خانمان ميشوند و خواب ندارد،
و اگر نبارد خيلی ها آب و غذا ندارند

سوزی نمی دهند به انسان سه تارها
پاییز میخرند در این ده بهارها
گلدان خانمان مثل گلها در انتحار
هر روز می دهند سر خود به دارها
یک جمعه هم گذشت و یک ندبه بی اثر
شاید کسی نبود در افق انتظارها
امروز کافرم ولی ای مرد منتظر
ابر دلم برای تو باریده بارها
بعد از شما نمی شود از عشق قصه ساخت
چون دیو مانده ولی کو نگارها
بی تو تمام زمین فصل سرد شد
جایی برای کوچ ندارند سارها
حتی تبر بدون شما خالی از خود است
یا چوب کشیده به دورش حصارها
آقا بدون شما ناله ایی نماند
سوزی نمی دهند به انسان سه تارها

مرگ رویاها را
در کلام مرد بی خانمانی دیدم که
بزرگترین آرزویش
زندیگی در جایی بود
که همیشه تابستان باشد ..