دقت کردید خیلیامون چقدر دقت می‌کنیم تو حرف زدن؟ چقدر سعی می‌کنیم کسی از لابلای حرفامون بو نبره که دل‌اندرونمون چه خبره. صرفنظر از دلیلش، اصل این موضوع خیلی تلخه. جین وبستر میگه «و چقدر غم‌انگیز است، که آدم تمام‌وقت مراقب باشد، تا آنچه را احساس می‌کند به زبان نیاورد».

خیلیامون الان اونجاییم که شایع میگه:
تحمل کن میدونم، حواس هیچکی بهت نیست.

درک نشدن توسط اطرافیان
سرآغاز دردهای روحی خیلیامونه ..

یه جا هما تو سریال تاسیان میگه:
«خیلیا دلشون می خواسته دریا بشن ، انقدر راکد موندن که مرداب شدن»

حکایت خیلیامونه که می خواستیم زندگی کنیم ، دریا باشیم ! اما امان از سرنوشت...

‏کسی که یه عمر بنز سوار شده
ترجیح میده پیاده راه بره،
اما سوار هر چهارچرخی نشه!
شاید دلیل تنهایی خیلیامون شبیه
همین مثال بالا باشه…

میگفت:
خیلیامون با کمترین تقصیر
بیشترین تقاص رو پس دادیم...

‌ ‌ ‌‌‌‌‌‌‌خیلیامونم حالمون خوب نیست،
فقط حواسمونو پرت چیزای دیگه کردیم .

واقعیت اینه که خیلیامون قوی بودن رو انتخاب نکردیم؛ بهمون تحمیل شد.

بیاین قبول کنیم که
خیلیامون بهترین ورژن خودمون رو سر بی ارزش ترین آدم های دنیا هدر دادیم...

Many of us have paid the highest price for the least fault...!!
خیلیامون باکمترین تقصیر بیشترین تقاص رو پس دادیم ..!!
• |.|