کاش بهم پیام میدادی میپرسیدی حالم چطوره چیکار میکنم این مدت چی گذشت بهم، دردناکه فکر میکنم تو حتی یه لحظه ام به من فکر نمیکنی، درحالی که تو هیچ‌وقت از ذهن من بیرون نمیری.

وقتی از هم فاصله میگیریم، یه چیزی توم از بین میره، یک بخشی از خودم گم میشه، تو واسم مثل هوایی میمونی که نمیتونم توش نفس نکشم، مثل دارویی، عوارض داری، ولی نبودنت از بودنت دردناک‌تره.

کاش آدم‌های درست سر راه آدم‌های درست قرار بگیرن، چون درست بودن با آدم‌های غلط خیلی دردناکه.

‏یکی از دردناک‌ترین صحنه‌های زندگی، درموندگیِ آدمیه که برای درآوردن هزینه‌های اولیه زندگی‌ش، مجبوره انسان‌ها و کارفرمای بی‌ادب، بی‌مرام، از خود راضی و تازه به دوران رسیده رو تحمل کنه.

امیدوارم آدم‌های درست سر راه آدم‌های درست قرار بگیرن؛ درست بودن با آدم‌های غلط خیلی دردناکه.

و کسی چه میداند
آدمی وقتی قلبش را فدای منطقش می‌کند
چقدر میتواند دردناک باشد...

اونجا که محمود درویش میگه:
می‌گویند: ‏«برایت خواب‌ های خوشی را آرزومندیم»
خواب زیبا به چه کارمان می‌آید؛
وقتی ما گرفتارِ بیداری دردناکی هستیم!

دردناک‌ ترین بخش پذیرش زمانی هستش که میپذیری اصلا ارزشش رو نداشت، ارزش تمام انرژی و وقت و خوبی‌‌هایی که از جون مایه گذاشتی، زخم‌‌هایی که در ازاش خوردی و فرسودگی که در تار و پودت نشست، گریه‌هایی که شب و روز کردی، اهمیت‌های زیادی که دادی، اصلا ارزش این همه غرامت رو نداشت.

زندگی برای اونایی که بیش از حد فکر میکنن و متوجه‌ی همه چی میشن، خیلی دردناکه..

بعضی خندیدنا از هرچی گریه دردناک تره:)


. .