‌
نزار قبانی :

بعد از غیبتی می‌‌آیند،
احساساتمان را در هم می‌‌ریزند
و سپس می‌‌روند .

. .

اتفاقا بحث انتقام و کارما نیست، من متنفرم ازاینکه وقتی برمیگردن که هیچ احساسی ازم براشون نمونده. یه جورایی یه حس جدیدی توم به وجود میاد که هیچ تعریفی واسش ندارم؛ اما باعث میشه با حسرت بهشون نگاه کنم و سیاه سفید ببینمشون. درواقع خوبی‌هایی که به لبخند تبدیل میشن و بدی‌هایی که از چشم به روی گونه‌م سر ریزن.
من از رفتنا و برگشتنا‌ی بی‌جا متنفرم.

چرا آدم‌ها تو مترو اشک نمی‌ریزند؟ گریه کنید. باید گریه کنید.

اینایی که باهاشون قهر میکنید یهو بهم میریزن..،
اینا خیلی تنهان، جز شما کسیو ندارن :)

‏شوهرا خیلی شبیه گربه هان
مو میریزن
گشنه میشن وحشی میشن
وقتیم یه چیزی میخوان هی میان خودشونو میمالن به آدم

آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد
خیابان ، پر باشد از عابرانِ سر خوشی که نه غصه ای برایِ خوردن دارند ، نه مشکلی برایِ حل نشدن ، نه دلیلی برای گوشه گیری و تنها بودن !
عابرانی که سرخوش و آسوده از کنارِ هم عبور می کنند
مردانی که ناچار نیستند تا دیر وقت کار کنند ،
زنانی که در سکوتشان اشک نمی ریزند ،
و کودکانی که از ته دلشان می خندند ...
آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد
به خوبیِ عطرِ یاس کوچه باغ های قدیمی
به خوبیِ دو روز مانده به عید زمانِ کودکی
و به خوبیِ همان روزی که آرامش و عشق ؛
به خیابان های این شهر ، برگردد ...

.

آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد
خیابان ، پر باشد از عابرانِ سر خوشی که نه غصه ای برایِ خوردن دارند ، نه مشکلی برایِ حل نشدن ، نه دلیلی برای گوشه گیری و تنها بودن !
عابرانی که سرخوش و آسوده از کنارِ هم عبور می کنند
مردانی که ناچار نیستند تا دیر وقت کار کنند ،
زنانی که در سکوتشان اشک نمی ریزند ،
و کودکانی که از ته دلشان می خندند ...
آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد
به خوبیِ عطرِ یاس کوچه باغ های قدیمی
به خوبیِ دو روز مانده به عید زمانِ کودکی
و به خوبیِ همان روزی که آرامش و عشق ؛
به خیابان های این شهر ، برگردد ...

.

من تازه فهمیدم سوییچ پارتی چیه:))))

هرکی با پارتنرش میره تو پارتی. سوییچا رو می ریزن تو کاسه. آخر مهمونی خانما میرن تو همون ماشینی که باهاش اومدن. آقایون دس میکنن تو کاسه یه سوییچ ورمیدارن

‏رابطه ای خوبه که دوتایی هدف مدفاشونو بریزن وسط بعد باهم شرو کن به تیک زدن تک تکشون :))

بعضی‌ها مغرور به نظر می‌رسند ولی در واقع، همانند کسی که «از غرق شدن می‌ترسد»؛ از صمیمی شدنِ با آدم‌ها، می‌گریزند ...
و هیچ کس نخواهد فهمید؛ همین آدمی که قلابش را غلاف کرد و بی تفاوت از کنار دریا گذشت؛ چقدر دلش «ماهی» می‌خواست ...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌