نمی‌گم از چشم های خوشگلی افتادی
به نظرم همه چشم ها زیبان ولی
از چشمی افتادی که برای حال بدیت بیشتر از خودت گریه می‌کرد.

اگه من سرت سلیطه و حسود و وحشی نباشم قطعا از چشمم افتادی.

از چشام هُلت دادم ولی؛
داشتی میوفتادی دستامو بگیر.

چیزی که این روزا زیاد میبینم اطرافم اینه دیگه کمتر کسی دنبال ساختن زندگیه. همه ترجیح میدن وارد یه زندگی ساخته شده از قبل بشن که این مدل زندگی واقعا ذوق رو توی انسان میکشه. البته این تقصیر ما نیست. تو شرایطی گیر افتادیم که ساختن زندگی غیرممکن به نظر میرسه

این جمله زیادی خوبه ، میگه:

اَز چشم من اُفتادی و بر نقش زَمینی
پا میخوری ، اَلحق سزاوار همینی...
• |.

یه قسمت از زندگی خیلی عجیبه، همون دوره از زندگیت که منتظر اون تغییر عجیبی که پولدار شی، خوشحال شی، عاشق شی، خوشگل‌تر بشی و کلا زندگیت عوض بشه و چقدر هممون احساس می‌کنیم که تو این دوره که هیچ مقصدی نداره گیر افتادیم.

“مثل اشک از چشم‌های من افتادی.” —ارسطو عامل

ما دهه هفتادیا انقدر بزرگ شدیم که کوچیک ترینمون ۲۴ سالشه ما خیلی بزرگ شدیم اما هنوز عین ۱۸ ساله هاییم قوی ، لجباز ، بلند پرواز

داشتی میفتادی دستامو نگیر. کاش نرسم دستاتو بگیرم.

من آدمی نیستم که بخوای بعد از اینکه از چشمم افتادی ، بتونی باز خودتو تو دلم جا کنی و رفتارم مثل قبل بشه باهات ، من کینه‌ایم؛ اونقدر کینه‌ای که اگه بهونه بدی دستم ، روی شترم کم میکنم!