‏آدما جالبن. تا وقتی میدونن در دسترسی
کاملا بی‌تفاوتن و منفعل. کافیه بفهمن
رفتی و به زندگی خودت داری میرسی،
به در و دیوار میزنن تا دوباره مطمئن شن
میتونن در دسترس نگهت دارن.

بالاخره میرسم به اونجایی که
صائب میگه:
«آرامش است آخر اضطراب ها...»

رفتن آدم‌ها از زندگیم ناراحتم میکنه، حتی وقتی میدونم به تبعات وجودشون تو زندگیم بهم ضرر میرسونه، حتی وقتی میدونم اونقدرها که برام ارزش داشتن براشون ارزشمند نبودم، آدم‌ها عجیبن کلی سوال ازشون دارم که فکر نمیکنم هیچوقت جوابی براشون پیدا کنم فقط این رو میدونم که همیشه ناراحتت میکنن.

قوی باش ، نردبان خدا تو رو به موقع به اوج میرسونه شک نکن..

حس میکنم مدت‌هاست سقوط میکنم و به زمین نمیرسم، غرق میشوم بدون خفه شدن، میسوزم و جان نمیدهم؛ در پایانی بی‌ پایان به‌ سر میبرم و گویا سالهاست در این زندگی معلق به دنبال خود میگردم.

به نظرم که خدا همیشه حواسش بهمون هست، فقط بعضی وقتا دیرتر به دادمون میرسه تا قوی‌تر بشیم.

‏وقتی یکی که برام عزیزه ناراحتم میکنه تنها چیزی که میتونم بهش بگم اینه که کاش این کار رو نمیکردی، قطعا میبخشمت عزیزم ولی دلم هیچوقت باهات صاف نمیشه و این ارتباط به مرور به پایان میرسه.

من واقعا غمگینم، کار میکنم، ورزش میکنم، معاشرت میکنم، آرایشگاه میرم، به خودم میرسم، ولی جونم غمگینه، جونتون غمگین بوده؟ میفهمید چی میگم؟

یه روزی خدا
تورو به همون جایی میرسونه
که ‌همیشه میخواستی .🏽.

هیچوقت بیش از حد عاشق نشو
بیش از حد به کسی محبت نکن
بیش از حد به کسی اعتماد نکن
چون همین بیش از حد
به تو بیش از حد آسیب میرسونه！.