‏من از اولشم میدونستم که نمیشه فقط جنگیدم که تو دلم نمونه.

ببین من یاد گرفتم حسمو به کسی نشون ندم. نگرانشون باشم هرشب اما به نظر عین خیالم نیست. تنها باشم ساعت‌ها اما به یکیشون پیام ندم که به تو نیاز دارم الان. چون میدونم دلشونو میزنه، گرچه آدمیزاد همیشه همین بوده و من از اولشم امیدی نداشتم. کلا هم یکی دو نفرو تو زندگیم دارم که از حس درونیم خبر دارن، اونم مدت‌ها زمان برد تا بتونم بگم داستان چیه و خود واقعیم باشم و انگار همه فلسفه بودنه آدما تو زندگیت همینه که تو واقعا چقدر خودتی کنارشون، با همه ضعفات، همین؛


. .

بزرگسالی این شکلیه که شما آزادیشو داری ، شرایط وقت و پولشم داری اما دیگه حوصلشو نداری :)

همون حرفایی که
رفیقت با فحش بهت میزنه رو
روانشناس مودبانه میگه تازه پولشم میگیره ...

.࿐

Being weak from
my first was not mine!
بودن از اولشم مال من نبود

هروقت احساس کردین میخواید با یکی درددل کنید و حرفاتون بین خودتون بمونه با دوست پسر یا شوهراتون درددل کنید چون اصلا از اولشم گوش نمیدن که شما دارید چی میگید

از همون اولشم
آدم موندن نبودی
خیلی جاها کم آوردم
ولی تو پشتم نبودی




 ‌‌‌‌.. ..

رابطه یه طرفه از اولشم اشتباهه

چون هرچے بیشتر بهش نزدیک بشے

اون بیشتر ازت دور میشه …




.. ..

خدا از اون اولشم میدونست کیو با کی آشنا کنه
د آخه جز من کی میتونه اینجوری بی قرارت باشه؟

‌

ما از اولشم اشتباهی بودیم اقا جان


علی