ای کاش آدمی میتوانست خانه‌ اش را ، دوستانش را ، خانواده‌ و کتاب‌ها و گلدان‌هایش را ، شبیه بنفشه‌ها ، باخود ببرد هرکجا که خواست 🪻🤍

♡

کاش هیچ خونی هیچوقت به ناحق ریخته نشه:)).

کاش همش کابوس بود و همه از خواب پا میشدیم.

تو ندیدی حالِ منو، ولی من هرشب با فکرِ کاش یبار قدرمو میدونست خوابم برد.

اصلا من نمی‌خوام مواظب خودم باشم. ولی کاش می‌شد مواظب کسایی که دوستشون دارم باشم.

کاش می‌تونستم، همه‌ی اونایی که دوسشون دارم رو جمع کنم یه خونه مراقبشون باشم؛
همه‌ی ایران رو.

آدم از هر جایی که میره بخش زیادی ازش جا میمونه اونجا. روی کاشی هاش، روی میزی که دستشو میذاشت روش، روی صندلی و مبلش، روی دسته ی شیر آب، کلید برق...
و واقعا عجیبه بدونی توی همینجایی که تو قدم میزنی، بعدا یه سری آدم دیگه قدم میزنن و خاطرات جدید متفاوتی میسازن.
بار آخر به اطراف یه نگاه اجمالی میندازی، درو قفل میکنی و آخرین تماس دستت قطع میشه با دستگیره ی دری که هر روز بهش می‌خورد
و میری.
خداحافظی خیلی عجیبه...

ای کاش یه مرجان بودم کف اقیانوس. این همه احساس غم و خشم و بدبختی زیادیه.

حالم بهم میخوره از اینکه بجز تو با کسی آشنا شم، کاش تو آدم بهتری بودی.

هر بار مامانم با اعتماد به نفس بهم میگه ما همیشه خیالمون از تو راحت بود واقعا عصبی میشم، خب ای کاش نبود، ای کاش طوری بزرگم نکرده بودی که عادت کنم تک تک مشکلاتم رو در ایزوله‌ترین حالت ممکن حل کنم.