نه تحسین‌ شان
نه قضاوت‌ شان
هیچ‌ کدام نباید جهان درونت را بلرزاند
تو اصالتی
نه انعکاس نگاهِ دیگران 🤍

- لاادری

「♡

کاش همین حالا بودی…
نه فردا،
نه یه روز خوب،
نه وقتی حالم بهتر شد
همین حالا…
توی این لحظه‌های خسته،
تو دل این بی‌پناهی
که همه فکر می‌کنن قوی‌ام،
ولی فقط خودم می‌دونم چقدر داغونم.
کاش داشتمت…
کاش میشد یکی مثل تو،
توی این همه “خودم باید درستش کنم”،
توی این همه “عیبی نداره میگذره”،
بشه پناه…
بشه تکیه‌گاهِ کسی
که همیشه برای همه کوه بود
ولی حالا فقط دلش می‌خواد
یک لحظه،
فقط یک لحظه
به یکی تکیه کنه
و اون یکی،
"تو" باشی...

‏وقتی یه آدمِ مهربون رو ناراحت میکنی و دلشو میشکنی یه نگاهِ مهربون و
یه لبخند تحویلت میده
و قسمتِ بزرگی از احساسش همون لحظه نسبت به تو کنده میشه ازش...

دلخور از همگان می‌نشست و به ماه خیره می‌شد
می‌دانست که او نگاه‌های تنها را خیلی خوب می‌شناسد.

شاید براتون جالب باشه بدونید که:
چیزی به نام «برگشتن به جایگاهِ قبلی» تو زندگی آدما وجود نداره؛ به محض اینکه از چشم بیفتید، همه چیز تموم شده رفته.

ای لبانم بوسه‌گاهِ بوسه‌ات .️

- فروغ فرخزاد

♡

پرسید: وقتی غمگینی چطور می‌خندی؟
گفتم: به کسانی که دوستشان دارم فکر می‌کنم، به لبخندشان، به نگاه‌شان، به صدای‌شان....

همیشه دیگرانند که سمی‌اند و دیگرانند که قضاوت می‌کنند و دیگرانند که دل می‌شکنند و دیگرانند که بد رفتار می‌کنند! خودمان چه؟ خودمان آدمِ سمیِ جهانِ چند نفریم؟! خودمان چقدر دل شکانده‌ایم و چقدر قضاوت کرده‌ایم و چقدر آدم‌ها را کلافه کرده‌ایم؟ خودمان چند نفر را بی‌آنکه حواسمان باشد، تا مرز فروپاشی روانی برده‌ایم؟ کجا زیاد توقع داشته‌ایم و کجا قدر ندانسته‌ایم و کجا خودخواه بوده‌ایم و فقط به نفع و مصلحت خودمان فکر کرده‌ایم؟!
درستش این است که گاه‌گاهی بیرون دایره بایستیم و به رفتار خودمان هم نگاه کنیم و ببینیم از بیرون چطور به نظر می‌رسیم و کجای این معادله ایستاده‌ایم و چقدر کار داریم تا درست شویم و چقدر راه داریم تا درست رفتار کنیم؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

داستان‌ها تموم میشن؛
اما اهنگها، مکانها، نگاه‌ها و عطرها باقی میمونن.

سر بزنگاه‌ی دلم تو دلم و خالی کردی تو همون بودی که یک روز واسه من گریه میکردی:))!