ازم پرسید وقتی تنهایی، چقدر رویابافی میکنی؟ گفتم: زیاد، خیلی زیاد. گفت: باید این عادت رو ترک کنی وگرنه مشکلات روحیت علاج نمیشن.
‏ترک کنم؟ چطوری ترک کنم؟ من بیش از اینکه تو دنیای واقعی زندگی کنم، درگیر رویاها و داستان‌های خیالیم هستم.

We humans are so careless. We only realize how beautiful life is when we chance upon death.

ما آدما خیلی بی‌خیالیم. فقط زمانی که مرگ می‌رسه می‌فهمیم زندگی چقدر زیباس.

.࿐

یکی از تفریحاتم (شایدم شکنجه‌هام) اینه که می‌رم تو دیوار خونه‌های بسیار بزرگ، بسیار قشنگ و بسیار گرون رو می‌بینم؛ پسند می‌کنم و زندگی خیالیمو توش می‌سازم.

بودن و نبودن آدمها تا یه زمانی مهمه!
اگه به وقتش خبری ازشون نباشه،
که با جای خالیشون حرف بزنیم؛
بعد یه مدت عادی میشن!
اینکه نباشن،
اینکه صداشون نباشه،
همین هم میشه که بعد چند وقت،
آدمها همدیگه‌رو فراموش میکنن!
خوبه که حواسمون به مهم بودن جای خالیمون باشه!

Tᴜʀᴇ ʜᴀᴘᴘɪɴᴇss ɪs ᴡʜᴇɴ ᴡᴇ ᴀʀᴇ ʜᴀᴘᴘʏ ᴡɪᴛʜ ᴏᴜʀsᴇʟᴠᴇs....

خوشبختے واقعے وقتیه ڪه با خودمون خوشحالیم...♡

.࿐

‏همزمان با یکی سوار مترو شدیم، یه صندلی خالیم بود، طرف دویید نشست رو صندلی و چنان نگاه پیروزمندانه ای به ما کرد انگار قهرمان المپیک شده کسکش

هیچ چیز تو این دنیا فراموش نمیشه
فقط نشون میدیم که خوشحالیم ،
حقیقت چیزه دیگس ؛ میدونی که
چی میگم...

•
وقتی هر جا میشینی حرفمو میزنی و پیگیر کارامی این نشون میده که چقد موفق تر از توامـ و خوشحالیمو چند برابر میکنه.

「♡」

ولی نسل ما پیرمرد پیرزنای خوبی میشه؛
نه اعتقادی داریم که
گیر الکی بدیم به نوه هامون....
نه چیزی حالیمونه که
نصیحتشون کنیم...


...

طرف ی جوری می گه
من وقتی عصبی میشم
هیچی حالیم نیست
که انگار وقتی عصبی نیست خیلی حالیشه.

..