گفتم حال بدتو کجا قایم میکنی ، گفت تو لبخندم :)

خط لبخندم خیلی عمیق شده تا اطلاع ثانوی هیچکس حق نداره بامزه باشه :)

همیشه دندونام کدر و زرد بود و بلیچینگ و جرم گیری هیچ تاثیری نداشت و لبخند زدن باعث خجالتم میشد…
مرسی ازت که باعث شدی با خیال راحت بخندم 🤍

با او می‌توانستم بعد از گریه های بلند
به چیزهای کوچک بخندم.

من از اون‌هام که کافیه فقط یک بار حس کنم وجودم تو زندگی کسی بی اهمیته، اون آدم واسه همیشه برام تموم میشه، شاید بگم بخندم باهاشون ولی دیگه دوست و رفیق من نیستن.

«رفیق بود. با او می‌توانستم بعد از گریه‌های بلند، از چیزهای کوچک بخندم.»

حالِ امشب من یک حس مبهم و گنگه؛ نه تلخه نه شیرین، یک‌چیزی بینِ "دلم می‌خواد بخندم " و "یک‌ذرّه بغض دارم".

دلم آدم امن می‌خواد ، واقعی ، حمایت‌گر ، قابل اعتماد ، صمیمی ، که آره من کنارتم ، با هم درستش می‌کنیم ، باهم می‌رسیم ، باهم پیشرفت می‌کنیم ، اگه بخوام گریه کنم توی بغلش باشه ، اگه بخوام بخندم کنار هم باشیم ، با هم رفیق باشیم ، اگه هر چی شد پشت هم باشیم ، موندگار ، همیشگی ، صمیمی 🫂🤍

♡

متاسفانه یه اخلاقی دارم که ممکنه از سر دوستی به یه حرف شوخی که بهم گفته میشه بخندم ولی بعدش دیگه از ذهنیت طرف خوشم نیاد و کلا ارتباط رو کمرنگ و قطع کنم.

i’m not sure if i’m depressed. i mean i’m not sad but i’m not exactly happy either. i can laugh &’ joke &’ smile during the day but when i’m alone at night i just feel kinda numb.

مطمئن نیستم افسرده باشم.
منظورم اینه که ناراحت نیستم اما خوشحالم نیستم.
می تونم در طول روز بخندم، شوخی کنم و لبخند بزنم اما وقتی شب تنها میشم،
احساسه بی حسی دارم.