به‌ قول محمود درویش:
‏نه دوری که منتظرت باشم
و نه نزدیک که به آغوشت کشم

♡

حس میکنم من واقعا بد عکسم،
از نزدیکم زشتم ها ولی
تو عکسام زشت‌ترم....

به نظرم اینکه بعضی از دیگران فقط وقتی با ما کاری دارن، بهمون پیام میدن، واقعا مشکلی نداره. ما نمی‌تونیم به همه نزدیک باشیم و دائما از همه خبر بگیریم. ظرفیت روانی و احساسی ما محدوده. اما ناگهان در موقعیتی گرفتار میشیم و یادمون میاد کسی ممکنه بتونه بهمون کمک کنه. خب باید درخواست کنیم. و در مقام کسی که ازش کمک خواسته شده، اگر بتونیم، چرا کمک نکنیم؟ فقط چون اون دیگری هر هفته به یاد ما نبوده؟

باید از همان دور دوست‌دارت می‌ماندم؛
از نزدیک،
نا امید‌کننده بودی عزیز من.

وقتی نزدیک میشی به
روز پدر؟
روز مرد؟
روز پسر؟
روز ولنتاینِ؟
روز تولد پارتنرت و داداش یا پدرت نمیدونی چی بخری؟؟
اینجا منبع اکسسوری های مردونه و خاص.. :

صمد بهرنگی یه جوری حرف حساب زده که هیچ کس حتی نزدیکش نمیتونه بشه (ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺫﻫﻨﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺁﺩم ها ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ می گذارند ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ رﻭﺯ ﺑﺮﻭﻧﺪ.*)

این جمله ی « با هرکی مثه خودش» رو اصلا نیستمش؛
مگه آفتاب پرستم که دم به دقیقه یجور متفاوت باشم؟
اصن بعضیا اینقد بد ذاتن که من بخوامم نمیتونم حتی چیزی نزدیک به اونا باشم…

فرمود به شما نزدیک‌تریم
حتی از رگ گردنتان...
رگ گردنمان اما
از جنس غم بود
و از تبارِ اندوه...
من یقین دارم
ما فرزندان آدم را
پروردگارمان
نه از خاک
که از بغض آفریده است..

«همه کسانی که به شما نزدیک میشن شما رو دوست ندارن، بعضی ها نمیتونن از دور شلیک کنن»
باشه‌ آویزه گوشمون!

تا حالا با کسی بودی که انگار میخواست دوستت داشته باشه ولی نمیتونست بمونه؟ اسم این مشکل سرد بودن نیست، اسمش ترس از صمیمی شدنه، وقتی توی کودکی نزدیک بودن به کسی براش درد بوده، مغز یاد میگیره اگه کسی زیاد نزدیک شد فرار کن یا نابودش کن، برای همین بعضی‌ها عاشق میشن اما تو رابطه نمیمونن.