یه یادآوری از زبان مولانا بهتون می‌کنم و می‌رم؛ میگه:

‏آن را که شفا دانی
درد تو از آن باشد

همین :)


. .

من از کارهایی که میکنید ناراحت نمیشم فقط علاقه‌ام رو روز به روز نسبت بهتون از دست میدم.

‏اگه کسی ازتون درخواستی کرد، شما نه گفتید و اون شخص بهش برخورد‌، اصلا ازتون درخواست نکرده، بهتون دستور داده.

اگه با من در ارتباط هستین بدونین که اگه یه روز به هر دلیلی دیگه با هم دوست و در ارتباط نبودیم از من هیچ آسیبی بهتون نمیرسه و تمام حس‌ها، حرف‌ها و لحظه‌هاتون پیش من جاشون امنه.

لطفا من رو با بی‌توجهی امتحان نکنید، بهتون‌ توجه نمیکنم، کلا یادم میره یه زمانی تو زندگیم بودین.

تو زندگیتون قدر آدم‌هایی که رندوم بهتون زنگ میزنن یا تکست میدن حالتون رو بپرسن در حالیکه نه کارشون افتاده و نه منفعتی ازتون میبرن رو بدونید.

یه درونگرا تو دلش باهاتون حرف میزنه، فحش میده،‏ متنفر میشه، دوستتون داره، گریه میکنه، میخنده، قضاوت میکنه، خودش رو برای قضاوت سرزنش میکنه، قهر میکنه، آشتی میکنه، جوابتون رو میده و با خودش ساعت‌ها کلنجار میره، فقط تو دلش و شما فقط میبینید که اون داره بهتون ‏لبخند میزنه.

‏از اونجایی که دیگه هیچی پول ندارم، میخوام بلاگر حوزه فقر بشم و از احساسات و روزمره‌های یک فقیر بهتون بگم.

تنها چیزی که تو زندگیم بهتون ربط داره
حدتونه ..

‏یه فکت خیلی قوی بهتون بگم
یه زن نمیتونه دوستت داشته باشه بعد دوستت نداشته باشه و بعد دوباره دوستت داشته باشه
یه زن میتونه دوستت داشته باشه دوستت داشته باشه و بعدش "دیگه هیچ وقت دوستت نداشته باشه"

♡