من خونه میخواستم، تو یه راهرو بهم دادی که توش فقط منتظر موندم.

‏زندگی می‌گذرد و به مرور نسیم‌ ملایمی از نخواستن بر وجودت می‌نشیند و حتی آنچه را که بیشتر از همه می‌خواهی،دیگر نمی‌خواهی و این نخواستن به عادتی مداوم در قلبت تبدیل می‌شود

♡

اومدم ازت ناراحت شم، دیدم نه موفقی، نه تحصیل کرده‌ای، نه دو کلام بلدی صحبت کنی و نه با آدم‌های درستی نشست و برخواست داشتی بهت حق دادم.

حتی اگر خودم
خودم را نخواستم
تو مرا بخواه
نگذار در جهانی به این درندشتی رها شوم .️

- لاادری

♡

شاید یه چیزی که میخواستی نرسیدی، چون جهان میدونست تو لایق بیشترشی.

تهش یه جایی بالاخره قبول میکنی که باید رها کنی،
نه چون نخواستی، چون نمی‌شد.
چون گاهی علی‌رغم همه تلاش‌هات،
نمی‌تونی بعضی چیزها رو تغییر بدی.

آدم خواسته نشدن رو زود می‌فهمه
فقط گاهی طول می‌کشه تا قبولش کنه...

یسری چیزا وقتی قشنگن که بدون درخواست انجام بشن، نه وقتی خودت میگی .

دیگر نمیخواست بجنگد، دلش پناهی میخواست که زندگی نتواند از او بگیرد، جایی دور از هیاهوی زندگی، که بتواند برای لحظه‌ای از قوی بودن دست بکشد.

‏ما همون نسلی هستیم که دلمون غلط میکرد که میخواست ...

صدای بی گزند
.️.