من آدمِ بدی نیستم...
همین که سرم به کار خودم گرم است و کاری به جهان هیچ‌کس ندارم،
همین که آنقدر مشغولیت فکری دارم که ذهن و افکارم برای حواشی و مسائل پوچ و دشمنی‌ها کفاف نمی‌دهد،
همین که لبخند و مهربانی را از آدم‌ها دریغ نمی‌کنم.
همین که تلاش می‌کنم به قدر دامنه‌ی تاثیر خودم، سازنده و کارآمد و مفید باشم.
همین که در عمق بی‌رحمی روزگار، هنوز هم کودکانه می‌خندم و کودکانه می‌بخشم و کودکانه ذوق می‌کنم؛
نه که خوب باشم اما،
من آدم‌ بدی نیستم...

چشماتون ببندید
عصر خنک یه دامنه کوه...روی تخته سنگ نشستی...به دشت روبروت خیره شدی....
.

در هرجغرافیایی که هستید
جهت ها تفاوتی ندارند
تمام دامنه های دلتون،
به سمت خوشبختی واُمید

در هر جغرافیایی که هستید

جهت ها تفاوتی ندارند

تمام دامنه های دلتان

به سمت خوشبختی و امید...

"لحظه هاتون پر از حضور خدا

عصرتون پر از آرامش و عشق"

برگ
با ریزش بی‌وقفه
به من می‌گوید :
در زمین خوردن،
عشاق تسلسل دارند
همه
تا "دامنه‌ی کوه" تحمل دارند
هرکه در عشق سر از قله برآرد "هنر" است...

فرستنده : HADISEH

اگر سکوت این گستره ی بی ستاره مجالی دهد میخواهم بگویم سلام..
اگر دلواپسی آن همه ترانه بی تعبیر مهلتی دهد
میخواهم از بی پناهی پروانه ها برایت بگویم
ازکوچه های بی چراغ
ازاین حصار درو دیوار..
ازاین ترانه ی تار..

مدتی بود دست ودلم به تدارک ترانه نمیرفت
کم کم این حکایت دیده ودل که ورد زبان کوچه نشینان است باورم شده بود
باورم شده بود که دیگر صدای تو را درسکوت تنهایی نخواهم شنید

راستی دراین هفته های بی ترانه کجا بودی؟
کجا بودی که صدای من واین دفتر سپید به گوشت نمیرسید؟
تمام دامنه های دنیا را گشتم تا پیدایت کردم..

تمام اهالی این حوالی گهگاه عاشق می شوند..
اما شمار آن هایی که عاشق "می مانند" ازانگشتان دستم بیشتر نیست
یکی شان همین شاعری که گمان می کرد در دوردست ها..حتی درهمین حوالی نیز
دیگر امیدی نیست...