یه لحظه طلایی وجود داره که یهو میفهمی طرف گوه خاصی نیست، انگار یهو مغزت روشن میشه.

تو فکر میکنی به من ظلم نکردی،
چون وقتی داشتی میرفتی حتی ی بار هم برنگشتی ببینی چه بلایی سر من میاد..!

. .

به این فکر میکنم که اگه رابطه ای که الان دارم،
‏به هر علتی تموم بشه،
‏با احتمال بالایی آخرین رابطه ای میشه که خواهم داشت.
‏سنم،مشغله م ، موقعیتم و مهمتر از همه روحیه م، توان انتظار کشیدن نداره
‏و یه رابطه، از ابتدا تا انتها، همه ش انتظاره....

خیلی دلم میخواست بیام، بشینم و ثابت کنم که من اون هیولایی که تو ذهنت ساختی نیستم ولی نه حالش رو دارم، نه زبون هم رو می‌فهمیم. هیولا بودن رو میپذیرم.

کارما میگه:
تو هیچ وقت بلایی که سر یه نفر آوردی رو درک نمیکنی تا وقتی همون بلا سر خودت بیاد.

محبوب قلب طلایی من؛
شما از روز امدنت انگار که در قفس پروانه های ابی رو به روی قلب من باز کردی!
من نمیدونم فلسفه ی عشق چیه؛ اما اینو میدونم که از یه جایی به بعد این من نبودم که توی داستان دست هات غوطه ور مونده بودم؛
تماما قلبم بود که منو به سمتت میکشوند
تا بتونه چشم های تو رو تا ابد توی خودش نگه داره.
و اینو بدون که هر چیم بشه، پروانه های قلب من تا همیشه به دست تو رام میشن.


. .

من همیشه همه جوره مراقب و حامی اون
دو سه نفر اول زندگیمم، انقد باهاشون
حرف میزنم تا هر روز بهتر و بهتر شن،
حامی فقط کسی نیست ک کنارتونه و نیاز
هاتونو برآورده میکنه، حامی کسیه ک تلاش
میکنه شما بهترین ورژن خودتونو داشته
باشید و همه جوره باهاتون تو مسیر
پیشرفت قدم برمیداره، هرجایی ناامید
شدی و غمگین شدی دوباره بلندت کنه
و علاوه بر تموم این ها، کنارش احساس
امنیت خیلی خیلی بالایی داشته باشید.

داشتن کسی که هم پای دیوونه بازی های کودکانت باشه و هم به موقعش باهات حرف های منطقی و عاقلانه بزنه....

سطح بالایی از خوشبختیه :))

کاش از ساقه‌طلایی یه شامپو درست کنن مخصوص موهای چرب.

من از خودم توقع دارم ظاهر زیبایی داشته باشم، همه کتاب‌ها رو خونده باشم، همه اهنگا رو گوش کرده باشم، با استعداد و باهوش باشم، روابط اجتماعی بالایی داشته باشم، ورزش کنم و با دوستام وقت بگذرونم، دوست دارم برای اهدافم تلاش کنم و زندگی کنم ولی بعضی وقتا حتی نمیتونم از تختم بیام بیرون.