من و دوستان مجازی‌ام
وقتی بالاخره تونستیم
همگی در یک زمان و مکان
دور هم جمع بشیم :

سلام به همگی
پیشنهاد و انتقادی دارین در مورد پست ها و مطالب؟

نباید حرف هایمان همگی باد هوا باشد ؛
ما چیپس چی توز نیستیم.!!!!

اما عزیزم ..
کاش در روزگار بهتری می‌زیستیم ..
ما همگی حیف بودیم ..

من با بوسیدن لب‌هایت
در آغوشت کشیدن شانه‌هایت
و بوئیدنِ عطرِ تنت
صبح به صبح دوست‌داشتنت را
در قلبم
تمدید می‌کنم...


صبح همگی بخییر

be kind
Everyone you know is fighting an uphill battle.

مهربان باشید.
تمام کسانی که می شناسید، همگی درگیر جنگی سخت هستند.

تو افسردگی دقایقی وجود داره که مطمئن نیستی بتونی به لحظه بعد برسی. نمی‌دونم چطور بگم که کلیشه نشه. لحظاتی که مطمئنی دقیقه بعد رو با این حد از خلا و فروپاشی نباید ببینی، منطقی نیست که ببینی، اما می‌بینی. می‌بینی و باز درد می‌کشی.
و نمی‌تونم بگم چقدر تجربه این لحظات سهمگینه.

اَمن باشید و قابل اعتماد،
که اگر روزی تمامِ جهان برای آدمی سیاه شد و امیدی اگر نبود، تنها قسمتِ سفید جهانش شما باشید و روزنه‌ی نور و امیدی شوید در بی‌نهایت تاریکی...
یادآور خوبی‌ها باشید و پیام‌‌آور قشنگ‌ترین ویژگی‌های وجود آدم‌ها و پناه‌گاه اَمن و آرامی باشید که آدم‌ها در سهمگین‌ترین و بی‌پناه‌ترین حالات روحی‌شان به امنیت حضور و آغوش شما پناه بیاورند و احساس رهایی و آرامش کنند
نه آنکه حضورتان مظهر نا امنی و ترس و بی اعتمادی باشد...

اما عزیز من
‏کاش در روزگار دیگری می‌زیستیم، ما همگی حیف بودیم....

ما زاده‌ی زخم‌هامان بودیم، زاده‌ی دردها...
ما زاده‌ی روزهایی بودیم که زمانه، ساز به ساز، ناکوک بود و ما زخم به زخم اندوه را با خون‌دل، مرهم می‌گذاشتیم.
ما زاده‌ی تمام ناملایمتی‌های روزگار بودیم و اگر امروز به ادراک عمیقی دست یافته‌ایم، به‌خاطر تمام تجربه‌های سهمگینی‌ست که آن‌ها را به جان و به استخوان زیسته‌ایم.

#نرگس_صرافیان_طوفان